Jobi 15
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»
