Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Da svarede Elifas, Themaniten, og sagde:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Skal en viis svare med Kundskab, som kun er Vejr, og fylde sin Bug med Blæst,

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

idet han fører Bevis med Ord, som ikke gavne, og med Taler, som intet baade!

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Ja, du tilintetgør Gudsfrygt og svækker Bønnen for Guds Ansigt.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Thi din egen Mund beviser din Misgerning, og du vælger de træskes Tunge.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Din egen Mund dømmer dig skyldig og ikke jeg, og dine Læber vidne imod dig.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Mon du er født som det første Menneske var, og er du avlet førend Højene?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Mon du har hørt til i Guds hemmelige Raad og har revet Visdommen til dig?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Hvad ved du, som vi ikke vide? hvad forstaar du, og det skulde ikke være os bekendt?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Der er baade graahærdede og bedagede iblandt os, Mænd, som have levet længere end din Fader.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Er Guds Trøst dig for ringe og det Ord, som han i Mildhed har talt med dig?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Hvorfor betager dit Hjerte dig, og hvorfor blinke dine Øjne?

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Thi du vender din Harme imod Gud, og du har ladet Taler udfare af din Mund.

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Hvad er et Menneske, at det skulde være rent? eller at den skulde være retfærdig, som er født af en Kvinde?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Se, han tror ikke sine hellige, og Himlene ere ikke rene for hans Øjne:

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Hvor meget mindre den, som er vederstyggelig og fordærvet, den Mand, der drikker Uretfærdighed som Vand?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Jeg vil kundgøre dig det, hør mig; og hvad jeg har set, vil jeg fortælle:

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

Hvad de vise have forkyndt, og hvad de ikke have dulgt som en Arv fra deres Fædre,

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

dem alene blev Landet givet, og ingen fremmed trængte ind iblandt dem.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Den ugudelige bæver alle sine Dage, og faa Aar i Tallet ere henlagte til en Voldsmand.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Rædsler lyde for hans Øren; midt i Freden kommer en Ødelægger over ham.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Han kan ikke tro paa, at han vil komme tilbage fra Mørket, og han er udset til at omkomme ved Sværdet.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Han vanker hid og did efter Brødet og siger: Hvor er det? han ved, at Mørkheds Dag er bestemt, ja er ved hans Side.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Angest og Nød forfærde ham, det overvælder ham, som var det en Konge, der er rede til Striden;

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

thi han har udrakt sin Haand imod Gud og har vældig sat sig op imod den Almægtige;

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

han løb med oprakt Hals imod ham under sine Skjoldes tætte Tag;

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

thi han har lagt Fedt paa sit Ansigt og lagt sig ud over sin Lænd med Fedme,

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

og han boede i Stæder, som vare ødelagte, i Huse, som man ikke bor i, som ere bestemte til Grushobe.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Han skal ikke blive rig, og hans Formue skal ikke bestaa; og hvad de have erhvervet, skal ikke udbredes i Landet.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Han skal ikke komme bort fra Mørket, en Lue skal tørre hans Kvist; men han skal komme bort ved hans Munds Aande.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Han skal ikke forlade sig paa Forfængelighed, han skuffer sig; thi Forfængelighed skal vorde ham Betaling.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Før hans Dag kommer, skal det opfyldes, og hans Gren skal ikke grønnes.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Som Vintræet skal han afryste sine sure Druer og som Olietræet kaste sit Blomster.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Thi den vanhelliges Forsamling skal blive øde, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

De undfange Uret og føde Udaad, og deres Inderste bereder Svig.