Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

E GIOBBE rispose, e disse:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

Sì, veramente voi [siete tutt]'un popolo, E la sapienza morrà con voi.

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

Anch'io ho senno come voi; Io non sono da men di voi; Ed appo cui non [sono] cotali cose?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Io son quell'uomo ch'è schernito dal suo amico; [Ma un tale] invoca Iddio, ed egli gli risponderà; L'uomo giusto ed intiero è schernito.

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Colui che sta per isdrucciolare col piè, [E], per estimazione di chi è felice, un tizzone sprezzato.

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

I tabernacoli de' ladroni prosperano, E [v'è] ogni sicurtà per quelli che dispettano Iddio, Nelle cui mani egli fa cadere [ciò che desiderano].

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

E in vero, domandane pur le bestie, ed esse tu [l]'insegneranno; E gli uccelli del cielo, ed essi te [lo] dichiareranno;

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

Ovvero, ragiona[ne] con la terra, ed essa te [l]'insegnerà; I pesci del mare eziandio te [lo] racconteranno.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

Fra tutte queste [creature], Quale [è quella che] non sappia che la mano del Signore fa questo?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

Nella cui mano [è] l'anima d'ogni [uomo] vivente, E lo spirito d'ogni carne umana.

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

L'orecchio non prova egli le parole, Come il palato assapora le vivande?

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

Ne' vecchi [è] la sapienza, E nella grande età [è] la prudenza.

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

Appo lui [è] la sapienza e la forza; A lui [appartiene] il consiglio e l'intelligenza.

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

Ecco, [se] egli ruina, [la cosa] non può esser riedificata; [Se] serra alcuno, non gli può essere aperto.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

Ecco, [se] egli rattiene le acque, elle si seccano; E [se] le lascia scorrere, rivoltano la terra sottosopra.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

Appo lui [è] forza e ragione; A lui [appartiene] chi erra, e chi fa errare.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

Egli ne mena i consiglieri spogliati, E fa impazzare i giudici.

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

Egli scioglie il legame dei re, E stringe la cinghia sopra i lor [propri] lombi.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

Egli ne mena i rettori spogliati, E sovverte i possenti.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

Egli toglie la favella agli eloquenti, E leva il senno a' vecchi.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

Egli spande lo sprezzo sopra i nobili, E rallenta la cintura de' possenti.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

Egli rivela le cose profonde, [traendole] fuor delle tenebre; E mette fuori alla luce l'ombra della morte.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

Egli accresce le nazioni, ed [altesì] le distrugge; Egli sparge le genti, ed [altresì] le riduce insieme.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

Egli toglie il senno a' capi de' popoli della terra, E li fa andar vagando per luoghi deserti, [ove] non [ha] via alcuna.

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

Vanno a tentone per le tenebre, senza luce alcuna: Ed egli li fa andare errando come un uomo ebbro.