Jobi 10
1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
My soul is weary of my life. I will give free reign to my complaint. I will speak in the bitterness of my soul.
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
I will say to God, Do not condemn me. Show me why thou contend with me.
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
Is it good to thee that thou should oppress, that thou should despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
Have thou eyes of flesh? Or do thou see as man sees?
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
Are thy days as the days of man, or thy years as man's days,
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
that thou inquire after my iniquity, and search after my sin,
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
although thou know that I am not wicked. And there is none that can deliver out of thy hand?
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
Thy hands have made me and fashioned me together round about, yet thou destroy me.
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
Remember, I beseech thee, that thou have fashioned me as clay. And will thou bring me into dust again?
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
Have thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
Thou have clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
Thou have granted me life and loving kindness, and thy visitation has preserved my spirit.
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
Yet these things thou hid in thy heart. I know that this is with thee.
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
If I sin, then thou mark me. And thou will not acquit me from my iniquity.
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
If I be wicked, woe to me. And if I be righteous, yet I shall not lift up my head, being filled with shame, and looking upon my affliction.
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
And if my head exalts itself, thou hunt me as a lion. And again thou show thyself marvelous upon me.
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
Thou renew thy witnesses against me, and increase thine indignation upon me. Changes and warfare are with me.
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
Why then have thou brought me forth out of the womb? I would have given up the spirit, and no eye had seen me.
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
I should have been as though I had not been. I should have been carried from the womb to the grave.
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
Are not my days few? Cease then, and let me alone, that I may take comfort a little
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
before I go where I shall not return, to the land of darkness and of the shadow of death,
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
the land dark as midnight, of the shadow of death, without any order, and where the light is as midnight.
