Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Råd?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Har du da kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

er dine Dage som Menneskets Dage, er dine År som Mandens Dage,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Hånd er der ingen Redning!

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Dine Hænder gjorde og danned mig først, så skifter du Sind og gør mig til intet!

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

iklædte mig Hud og kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Ånd

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

og så gemte du dog i dit Hjerte på dette, jeg skønner, dit Øjemed var:

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

Synded jeg, vogted du på mig og tilgav ikke min Brøde.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udåndet, uset af alle;

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Er ej mine Livsdage få? Så slip mig, at jeg kan kvæges lidt,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

før jeg for evigt går bort til Mørkets og Mulmets Land,

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket."