Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
And Festus commanded, respecting him, that he should be sent to Italy, unto Caesar. And he delivered Paul, and other prisoners with him, to a certain man, a centurion of the Augustan cohort, whose name was Julius.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
And when we were to depart, we embarked in a ship which was from the city of Adramyttium, and was going to the country of Asia. And there embarked with us in the ship, Aristarchus, a Macedonian of the city of Thessalonica.
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
And the next day, we arrived at Zidon. And the centurion treated Paul with kindness, and permitted him to visit his friends and be refreshed.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
And on sailing from there, because the winds were against us, we sailed around to Cyprus.
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
And we passed over the sea of Cilicia and Pamphylia, and arrived at Myra, a city of Lycia.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
And there the centurion found a ship of Alexandria, which was going to Italy; and he set us on board of it.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
And as it was hard navigating, we had scarcely arrived, after many days, over against the isle of Cnidos. And, because the wind would not allow us to pursue a straight course, we sailed around by Crete, and came opposite the city of Salmone.
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
And with difficulty, after sailing about it, we arrived at a place called the Fair Havens, near to which was the city called Lassa.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
And we were there a long time, and till after the day of the Jewish fast. And it was hazardous then for any one to go by sea; and Paul counselled them,
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
and said: Men, I perceive that our voyage will be attended with peril, and with much loss, not only of the cargo of our ship, but also of our lives.
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
But the centurion listened to the pilot, and to the owner of the ship, more than to the words of Paul.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
And, because that harbor was not commodious for wintering in, many of us were desirous to sail from it, and if possible, to reach and to winter in a certain harbor of Crete, which was called Phenice, and which opened towards the south.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
And when the south wind breezed up, and they hoped to arrive as they desired, we began to sail around Crete.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
And shortly after, a tempest of wind arose upon us, called Typhonic Euroclydon.
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
And the ship was whirled about by the wind, and could not keep head to it; and we resigned the ship to its power.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
And when we had passed a certain island, called Cyra, we could hardly retain the boat.
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
And after hoisting it on board, we girded the ship around the waist, and made it strong. And, because we were afraid of falling upon a precipice of the sea, we pulled own the sail; and so we drifted.
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
And as the storm raged violently upon us, we the next day threw goods into the sea.
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
And on the third day, with our own hands, we threw away the tackling of the ship.
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
And as the storm held on for many days, and as no sun was visible, nor moon, nor stars, all hope of our surviving was wholly cut off.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
And as no one had taken a meal of food, Paul now stood up in the midst of them, and said: If ye had given heed to me, O men, we should not have sailed from Crete, and we should have been exempt from this loss and peril.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
And now, I counsel you to be without anxiety; for not a soul of you will be lost, but only the ship.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
For there appeared to me this night, the angel of that God whose I am, and whom I serve;
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
and he said to me: Fear not, Paul; for thou art yet to stand before Caesar; and, lo, God hath made a gift to thee of all them that sail with thee.
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
Therefore, men, be ye courageous; for I confide in God, that it will be as was told to me.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
Yet we are to be cast upon a certain island.
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
And after the fourteen days of our roaming and tossing on the Adriatic sea, at midnight, the sailors conceived that they approached land.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
And they cast the lead, and found twenty fathoms. And again they advanced a little, and they found fifteen fathoms.
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
And as we feared lest we should be caught in places where were rocks, they cast four anchors from the stern of the ship, and prayed for the morning.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
And the sailors sought to flee out of the ship. And from it they lowered down the boat into the sea, under pretence that they were going in it to make fast the ship to the land.
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
And when Paul saw it, he said to the centurion and to the soldiers: Unless these remain in the ship, ye cannot be saved.
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Then the soldiers cut the boat rope from the ship, and let the boat go adrift.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
And while it was not yet morning, Paul advised them all to take food, saying to them: In consequence of the peril, it is now the fourteenth day that ye have tasted nothing.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
Therefore I entreat you, to take food for the sustenance of your life; for not a hair from the head of any of you, will perish.
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
And having said these things, he took bread, and gave glory to God before them all; and he broke it, and began to eat.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
And they were all consoled; and they took nourishment.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
And there were of us in the ship two hundred and seventy-six souls.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
And when they were satisfied with food, they lightened the ship, and took the wheat and cast it into the sea.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
And when it was day, the sailors knew not what land it was: but they saw on the margin of the land an inlet of the sea; whither, if possible they intended to drive the ship.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
And they cut away the anchors from the ship, and left them in the sea. And they loosened the bands of the rudder, and hoisted a small sail to the breeze, and made way towards the land.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
And the ship struck upon a shoal between two channels of the sea, and stuck fast upon it. And the forward part rested upon it, and was immovable; but the after part was shattered by the violence of the waves.
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
And the soldiers were disposed to slay the prisoners; lest they should resort to swimming, and escape from them.
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
But the centurion kept them from it, because he was desirous to preserve Paul. And those who were able to swim, he commanded to swim off first, and pass to the land.
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
And the rest, he made to transport themselves on planks, and on other timbers of the ship. And so they all escaped safe to land.
