Veprat e Apostujve 26

1 Atëherë Agripa i tha Palit: “Ke leje të flasësh për të mbrojtur veten!”. Dhe Pali, si e shtriu dorën, nisi të bëjë mbrojtjen e tij:

And Agrippa said to Paul: Thou art permitted to speak in thy own behalf. Then Paul extended his hand, and made defence, saying:

2 “O mbret Agripa, e quaj veten të lumtur që kam mundësi sot të shfajësohem para teje nga të gjitha ato që më kanë akuzuar Judenjtë,

In regard to all the things of which I am accused by the Jews, king Agrippa, I consider myself highly favored, that I may this day make defence before thee:

3 veçanërisht sepse ti i njeh të gjitha zakonet dhe çështjet që janë midis Judenjve; prandaj të lutem të më dëgjosh me durim.

especially, as I know thee to be expert in all the controversies and laws of the Jews. I therefore request thee to hear me with indulgence.

4 Se cila ka qenë mënyra ime e të jetuarit që nga rinia, të cilën e kalova tërësisht në Jeruzalem në mes të popullit tim, të gjithë Judenjtë e dinë.

The Jews themselves, if they would testify, know well my course of life from my childhood, which from the beginning was among my nation and in Jerusalem.

5 Ata më njohin qysh atëherë dhe mund të dëshmojnë, po deshën, se kam jetuar si farise, sipas sektit më të drejtë të fesë sonë.

For they have long been persuaded of me, and have known, that I lived in the princely doctrine of the Pharisees.

6 Dhe tani ndodhem para qjyqit për shpresën e premtimit që u ka bërë Perëndia etërve tanë,

And now, for the hope of the promise which was made by God to our fathers, I stand and am judged.

7 premtim të cilin dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell ditë e natë Perëndisë, shpresojnë ta fitojnë; për këtë shpresë, o mbret Agripa, unë jam akuzuar nga Judenjtë.

To this hope, our twelve tribes hope to come, with earnest prayers by day and by night: and for this same hope, king Agrippa, I am accused by the Jews.

8 Përse vallë mendoni se është e pabesueshme që Perëndia t’i ringjallë të vdekurit?

How judge ye? Are we not to believe, that God will raise the dead?

9 Unë vetë mendova se ishte detyra ime të bëj shumë gjëra kundër emrit të Jezusit Nazarenas.

For I myself, at first, resolved in my own mind, that I would perpetrate many adverse things against the name of Jesus the Nazarean.

10 Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim.

Which I also did at Jerusalem; and by the authority I received from the chief priests, I cast many of the saints into prison and when they were put to death by them, I took part with those that condemned them.

11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.

And in every synagogue I tortured them, while I pressed them to become revilers of the name of Jesus. And in the great wrath, with which I was filled against them, I also went to other cities to persecute them.

12 Në kohën kur unë po merresha me këtë punë dhe po shkoja në Damask me autorizim dhe me fuqi të plota nga krerët e priftërinjve,

And, as I was going for this purpose to Damascus, with the authority and license of the chief priests,

13 në mesditë, o mbret, në rrugë unë pashë një dritë nga qielli që shkëlqente më shumë se dielli, e cila vetëtiu rreth meje dhe rreth atyre që udhëtonin me mua.

at mid-day, on the road, I saw, O king, a light exceeding that of the sun, beaming from heaven upon me, and upon all those with me.

14 Mbasi të gjithë ne ramë përtokë, dëgjova një zë që po më fliste dhe më tha në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Éshtë e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.

And we all fell to the ground; and I heard a voice, which said to me, in Hebrew: Saul, Saul! why persecutest thou me? It will be a hard thing for thee to kick against the goads.

15 Unë thashë: “Kush je ti, Zot?”. Ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti e përndjek.

And I said: My Lord, who art thou? And our Lord said to me: I am Jesus the Nazarean, whom thou persecutest.

16 Por çohu dhe rri në këmbë, sepse prandaj të jam shfaqur: që të të vë shërbyes dhe dëshmues për gjërat që ke parë dhe për ato për të cilat unë do të shfaqem,

And he said to me: Stand upon thy feet; for I have appeared to thee, for this purpose, to constitute thee a minister and a witness of this thy seeing me, and of thy seeing me hereafter.

17 duke të zgjedhur ty nga populli dhe nga johebrenjtë, tek të cilët po të dërgoj tani,

And I will deliver thee from the people of the Jews, and from other nations; to whom I send thee,

18 që t’u çelësh sytë atyre dhe t’i kthesh nga errësira në dritë dhe nga pushteti i Satanit te Perëndia, që të marrin me anë të besimit në mua faljen e mëkateve dhe një trashëgim midis të shenjtëruarve”.

to open their eyes; that they may turn from darkness to the light, and from the dominion of Satan unto God; and may receive remission of sins, and a portion with the saints, by faith in me.

19 Prandaj, o mbret Agripa, unë nuk kam qenë i pabindur ndaj vegimit qiellor.

Wherefore, king Agrippa, I did not contumaciously withstand the heavenly vision:

20 Por në fillim atyre në Damask, pastaj në Jeruzalem, në mbarë krahinën e Judesë dhe johebrenjve, u kam shpallur të pendohen dhe të kthehen te Perëndia, duke bërë vepra të denja pendimi.

but I preached from the first to them in Damascus, and to them in Jerusalem and in all the villages of Judaea; and I preached also to the Gentiles, that they should repent, and should turn to God, and should do the works suitable to repentance.

21 Për këto gjëra Judenjtë, mbasi më kapën në tempull, u orvatën të më vrasin.

And on account of these things, the Jews seized me in the temple, and sought to kill me.

22 Por, për shkak të ndihmës që pata nga Perëndia deri në këtë ditë, vazhdova t’u dëshmoj të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke mos thënë tjetër përveç atyre që profetët dhe Moisiu thanë se duhet të ndodhnin,

But unto this day God hath helped me; and lo, I stand and bear testimony, to the small and to the great; yet saying nothing aside from Moses and the prophets, but the very things which they declared were to take place:

23 domethënë: që Krishti duhej të vuante dhe që, duke qenë i pari i ringjallur prej së vdekuris, duhej t’i shpallte dritën popullit dhe johebrenjve”.

namely, that Messiah would suffer, and would become the first fruits of the resurrection from the dead; and that he would proclaim light to the people and to the Gentiles.

24 Dhe, ndërsa Pali i thoshte këto gjëra në mbrojtje të tij, Festi tha me zë të lartë: “Pal, ti je tërbuar; studimet e shumta të bënë të shkallosh”.

And when Paul had extended his defence thus far, Festus cried, with a loud voice: Paul, thou art deranged: much study hath deranged thee.

25 Por ai tha: “Unë nuk jam tërbuar, shumë i shkëlqyeri Fest, por them fjalë të së vërtetës dhe të mendjes së shëndoshë.

Paul replied to him: I am not deranged, excellent Festus; but speak words of truth and rectitude.

26 Sepse mbreti, të cilit unë po i flas lirisht, është i mirinformuar për këto gjëra, sepse unë jam i bindur se asnjë nga këto gjëra nuk është e panjohur për të, sepse e gjithë kjo nuk është bërë në fshehtësi.

And king Agrippa is also well acquainted with these things; and I therefore speak confidently before him, because I suppose not one of these things hath escaped his knowledge; for they were not done in secret.

27 O mbret Agripa, a u beson profetëve? Unë e di se ti beson”.

King Agrippa, believest thou the prophets? I know that thou believest.

28 Atëherë Agripa i tha Palit: “Për pak dhe po ma mbush mendjen të bëhem i krishterë”.

King Agrippa said to him: Almost, thou persuadest me to become a Christian.

29 Pali i tha: “Dhëntë Perëndia që në pak ose në shumë kohë jo vetëm ti, por edhe të gjithë ata që sot po më dëgjojnë, të bëhen të tillë, sikurse jam unë, përveç këtyre zinxhirëve”.

And Paul said: I would to God, that not only thou, but likewise all that hear me this day, were almost, and altogether, as I am, aside from these bonds.

30 Mbasi tha këto gjëra, mbreti u ngrit dhe me të qeveritari, Berenike dhe ata që ishin ulur me ta.

And the king rose up, and the governor, and Bernice, and those who sat with them.

31 Mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: “Ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun”.

And when they had gone out, they conversed with one another, and said: This man hath done nothing worthy of death or of bonds.

32 Atëherë Agripa i tha Festit: “Ky njeri mund të ishte liruar, po të mos i ishte apeluar Cezarit”.

And Agrippa said to Festus: The man might be set at liberty, if he had not announced an appeal to Caesar.