Veprat e Apostujve 15
1 Dhe disa, që zbritën nga Judeja, mësonin vëllezërit: “Nëse nuk jeni rrethprerë sipas ritit të Moisiut, nuk mund të shpëtoheni”.
Иудеятар дэ Антиохия авиле мануша, савэ ачиле тэ сиклярэ пхралэн: — Кала тумэ на авэна тэ обчинэпэ пав прыпхэнима Моисеехкэрэ, тумэ на фирисарэнапэ.
2 Duke qenë se u bë një grindje jo e vogël dhe një diskutim nga ana e Palit dhe e Barnabës me ata, u dha urdhër që Pali, Barnaba dhe disa të tjerë nga ata të ngjiten në Jeruzalem tek apostujt dhe te pleqtë për këtë çështje.
Павло и Варнава бут молы допхэнэнас лэнди тай вджянас дэ бари дума. Тунчи Павлости и Варнавасти прыпхэндэ тэ джя дэ Ерусалимо їтханэ койсавэ авэр патякунэ манушэнца тай тэ обдэдумэ кадэва рындо апостолонэнца и пхурэдэрэнца.
3 Ata, pra, si u përcollën nga kisha, kaluan nëpër Feniki dhe Samari, duke treguar kthimin e johebrenjve dhe duke u sjellë gëzim të madh mbarë vëllezërve.
Кхандири пролиджялда лэн, тай вонэ джиле пав Финикия и Самария тай розпхэнэнас котэ, сар наиудея обрисиле Дэвлэстэ. Кадэлэсти фартэ лошыле всавэрэ патякунэ мануша.
4 Kur arritën në Jeruzalem, u pritën nga kisha, nga apostujt dhe nga pleqtë dhe treguan për gjërat e mëdha që Perëndia kishte bërë me anën e tyre.
Дэ Ерусалимо лэн прылиле кхандири, апостолуря тай пхэрэдэра, а вонэ розпхэнда пала вса, со Дэвэл терда лэнгэрэ вастэнца.
5 Por u ngritën disa nga sekti i farisenjve, që kishin besuar dhe thanë: “Duhen rrethprerë johebrenjtë dhe të urdhërohen të zbatojnë ligjin e Moisiut”.
Нэ патякунэ, савэ сле фарисеенгэрэ стидэмастар, пхэнэнас, со наиудеен трэбуни тэ обчинэ тай тэ прыпхэнэ лэнди, соб тэ джювэн вонэ пав Моисеехкэрэ Упхэнима.
6 Atëherë apostujt dhe pleqtë u mblodhën për ta shqyrtuar këtë problem.
Апостолуря тай пхурэдэра стидэнепэ, соб тэ мишто роздыкхэ кадыя дума.
7 Dhe duke qenë se lindi një diskutim i madh, Pjetri u çua në këmbë dhe u tha atyre: “Vëllezër, ju e dini se që në kohët e para Perëndia midis nesh më zgjodhi mua, që me anë të gojës sime johebrenjtë të dëgjojnë fjalën e ungjillit dhe të besojnë.
Вонэ лунго вряма дэдумэнас пала кода, тунчи Пётро вщиля тай подэня пэхкоро ґласо: — Пхралалэ, сар тумэ джянэн, проджиля бут вряма кодэлэ дивэстар, кала Дэвэл вытидэня всавэрэндар амэндар ман, соб тэ розпхэнав Бахтало Лав наиудеенди, и соб вонэ тэ патян.
8 Perëndia, që i njeh zemrat, u ka dhënë atyre dëshmi, duke u dhënë Frymën e Shenjtë, sikurse edhe neve;
Дэвэл джянэл їлэ манушэнгэрэ, тай Вов дэня допхэнимо, со прылэл и наиудеен, кала бичалда лэнди Свэнто Фано кади ж, сар и амэнди.
9 dhe ai nuk bëri asnjë dallim midis nesh dhe atyre, duke i pastruar zemrat e tyre me anë të besimit.
Вов на думисарэл, со амэ фэдэр лэндар, колэсти со патявимаґа жужарда лэнгэрэ їлэ!
10 Tani, pra, pse e tundoni Perëndinë, duke u vënë mbi qafën e dishepujve një zgjedhë që as etërit tanë e as ne nuk mund ta mbajmë?
Сости ж тумэ зумавэн Дэвлэ и тховэн пэ кор сиклярнэнди ґамо, тэ лиджя саво на сля зора и амарэ дадэндэ и амэндэ?
11 Po ne besojmë se do të shpëtohemi me anë të hirit të Zotit Jezu Krishtit, dhe në të njëjtën mënyrë edhe ata”.
Амэ патях дэ колэ, со прылах фирисаримо пав мищимо Рае Исусохкоро, кади ж, сар и вонэ.
12 Atëherë e gjithë turma heshti, dhe rrinte e dëgjonte Barnabën dhe Palin, që tregonin ç’shenja e mrekulli kishte bërë Perëndia me anë të tyre ndër johebrenj.
Тунчи всавэрэ прыачиле мулком тай ачиле тэ шунэ, сар Варнава и Павло розпхэнэн пала допхэнима тай дывуря, савэ Дэвэл терэлас лэнгэрэ вастэнца машкар наиудеен.
13 Dhe si heshtën ata, Jakobi e mori fjalën dhe tha: “Vëllezër, më dëgjoni!
Кала вонэ вса розпхэндэ, Иаково пхэнда: — Пхралалэ, пошунэн ман!
14 Simoni ka treguar si i ka vizituar për herë të parë Perëndia johebrenjtë, që të zgjedhë nga ata një popull për emrin e tij.
Симоно екхатар розпхэнда амэнди, сар Дэвэл перво моло авиля наиудеендэ, соб тэ вытидэ лэндар кодэлэн, ко лашарэла Лэхкоро лав.
15 Me këtë gjë pajtohen fjalët e profetëve, sikundër është shkruar:
И кадэлэстэ подлиджянас англунаря, кала пхэнэнас:
16 “Pas këtyre gjerave, unë do të kthehem dhe do ta rindërtoj tabernakullin e Davidit që është rrëzuar, do t’i restauroj gërmadhat e tij dhe do ta ngre përsëri më këmbë,
«Тунчи Мэ рисявава тай подваздава катуна Давидохкири, сави тэлэдэня. Вса стерава упалэ, со розпхагляпэ, вортасавава ла,
17 që mbetja e njerëzve dhe të gjitha johebrenjtë mbi të cilat thirret emri im, të kërkojnë Zotin, thotë Zoti që i bën të gjitha këto”.
соб авэр мануша тай всавэрэ манушэнгэрэ родуля, савэ акхарэнаспэ Мурэ Лавэґа, ачиле тэ родэ Рае. Кади пхэнэл Рай, Саво терэл вса откада,
со джянэл англунимастар». (aiōn g165)
19 Prandaj unë gjykoj që të mos i bezdisim ata nga johebrenjtë që kthehen te Perëndia,
Колэсти мэ думисарав, со амэнди на трэбуни тэ тховэ пхаримо пэ наиудеен, савэ обрисявэн Дэвлэстэ.
20 por t’u shkruhet atyre që të heqin dorë nga ndotjet e idhujve, nga kurvëria, nga gjërat e mbytura dhe nga gjaku.
Нэ трэбуни тэ искриисарэ лэнди лил, соб вонэ на тэ маґрисарэнпэ стердэ дэвлорэндар, тэ на терэн биладжявимо їрестар, тэ на хан мас затасавдэ хулаимастар тай тэ на пэн рат.
21 Sepse Moisiu që nga kohët e lashta ka njerëz të cilët në çdo qytet e predikojnë atë, duke qënë i lexuar çdo të shtunë në sinagoga”.
Колэсти со Упхэнимо Моисеехкоро англунэ родостар розпхэнэн тай динэн кожно суббота дэ всавэрэ синагоги пав всавэрэн форонэн.
22 Atëherë iu duk e mirë apostujve dhe pleqve me gjithë kishën të dërgojnë në Antioki, me Palin dhe Barnabën, disa njerëz të zgjedhur nga ata: Judën, mbiquajtur Barsaba, dhe Silën, njerëz me autoritet ndër vëllezërit,
Тунчи апостолуря тай пхурэдэра їтханэ всавиря кхандиряґа прылиле дэ гындо тэ вытидэ манушэн, тай тэ бичалэ лэн дэ Антиохия Павлоґа и Варнаваґа. Вонэ вытидэне Иуда, савэ инте акхарэнас Вар-Савва, тай Сила. Кадэла сле пхурэдэра машкар пхралэн.
23 me një letër të shkruar nga dora e tyre që thoshte: “Apostujt, pleqtë dhe vëllezërit, vëllezërve nga johebrenjtë që janë në Antioki, Siri dhe Kiliki, përshëndetje.
Лэнца пэрэдэне кацаво лил: «Пхрала апостолуря тай пхурэдэра, пхралэнди наиудеендар, савэ джювэн дэ Антиохия, Сирия тай Киликия. Тэ авэн бахталэ!
24 Duke qenë se morëm vesh se disa që erdhën prej nesh, por të cilëve ne nuk u kishim dhënë asnjë porosi, ju kanë shqetësuar me fjalë duke trazuar shpirtrat tuaj, duke thënë se ju duhet të rrethpriteni dhe të zbatoni ligjin,
Сар доджиля амэндэ дума, со койсавэ амэндар змардэ тумэн годятар пэхкэрэ лавэнца и тховдэ калимо дэ тумарэн їлэн, нэ амэ на пхэнаґас лэнди тэ терэ кади.
25 na u duk e mirë neve, të mbledhur tok me një zemër, të zgjedhim disa njerëz dhe t’i dërgojmë bashkë me të dashurit tanë Barnaba dhe Pal,
Колэсти амэ прылиле дэ гындо тэ вытидэ койсавэн муршэн тай бичалдэ лэн тумэндэ їтханэ амарэ пативалэнца Варнаваґа тай Павлоґа,
26 njerëz që kanë përkushtuar jetën e tyre për emrin e Zotit tonë Jezu Krishtit.
савэ отдэн пэхкоро джювимо важ Лав амарэ Рае Исусо Христо.
27 Kemi dërguar, pra, Judën dhe Silën; edhe ata do t’ju tregojnë me gojë të njëjtat gjëra.
Амэ бичалах тумэнди кади ж Иуда тай Сила, соб вонэ розпхэндэ тумэнди кода, со амэ искриисарах.
28 Në fakt na u duk mirë Frymës së Shenjtë dhe neve që të mos ju ngarkojmë asnjë barrë tjetër përveç këtyre gjërave të nevojshme:
Свэнто Фано тай амэ прылиле дэ гындо, соб тэ на тховах пэ тумэн нисаво пхаримо, кацик откада, со трэбуни:
29 që ju të hiqni dorë nga gjërat e flijiuara idhujve, nga gjaku, nga gjërat e mbytura dhe nga kurvëria; do të bëni mirë të ruheni nga këto. Qofshi mirë”.
Тэ на хан кода, со андэ дэ жэртва стердэ дэвлорэнди и мас затасавдэ хулаимастар, тэ на пэн рат, тэ на терэн биладжявимо їрестар. Сар авэна када тэ терэ, терэна мишто. Тэ авэн састэ!»
30 Ata, pra, mbasi u ndanë, zbritën në Antiokia dhe, si mblodhën kuvendin, e dorëzuan letrën.
Бичалдэ джиле дэ Антиохия. Котэ вонэ стидэне кхандири тай пэрэдэне лил.
31 Dhe ata, mbasi e lexuan, u gëzuan për ngushëllimin.
Мануша динэнас лэ тай лошавэнас подрицаримасти.
32 Dhe Juda e Sila, që ishin edhe ata profetë, me shumë fjalë i nxitën vëllezërit dhe i forcuan.
Иуда тай Сила, савэ сле англунаря, кади ж подрицарэнас пхралэн пэхкэрэ лавэнца дэ патявима.
33 Mbasi ndenjën atje ca kohë, u dërguan prapë me paqtim nga vëllezërit tek apostujt.
Вонэ сле котэ койсави вряма тай пхрала бахтаґа отмукле лэн кодэлэндэ, ко лэн бичалда.
34 Por Silës iu duk mirë të mbetej aty.
35 Edhe Pali e Barnaba qëndruan në Antioki, duke mësuar dhe duke shpallur me shumë të tjerë fjalën e Zotit.
Павло тай Варнава ачилепэ дэ Антиохия, тев вонэ аврэ бутэ пхралэнца сиклярэнас Раехкэрэ лавэсти тай розпхэнэнас Бахтало Лав.
36 Pas disa ditësh Pali i tha Barnabës: “Le të kthehemi të shohim vëllezërit tanë në çdo qytet, ku kemi shpallur fjalën e Perëndisë, për të parë si janë”.
Проджиля набут вряма, тай Павло пхэнда Варнавасти: — Заджяґа пхралэндэ дэ всавэрэн форонэн, тев амэ дэдумане Раехкоро лав, тай подыкхаґа, сар вонэ джювэн.
37 Dhe Barnaba donte të merrte me vete Gjonin, të quajtur Mark.
Варнава камля тэ лэ пэґа Иоанно, савэ инте акхарэнас Марко.
38 Por Pali mendonte se nuk duhej marrë me vete atë që ishte ndarë prej tyre në Pamfili, dhe nuk kishte shkuar me ata në punë.
Нэ Павло прылиля дэ гындо, со на трэбуни тэ лэ кодэлэ, ко ачявда лэн дэ Памфилия тай на терэлас лэнца бути.
39 Atëherë lindi një grindje saqë ata u ndanë njëri nga tjetri; pastaj Barnaba, mbasi mori Markun, lundroi për në Qipro.
Вонэ нисар на допхэндэпэ машкар пэстэ, колэсти розджилепэ. Варнава лиля Марко и вонэ лагле пав пане пэ Кипро.
40 Por Pali zgjodhi Silën dhe u nis, pasi vëllezërit e lanë në hir të Perëndisë.
Ай Павло вытидэня Сила, и, кала пхрала прэдэне лэн Раехкэрэ мищимасти, джиля дэ дром.
41 Dhe përshkoi Sirinë dhe Kilikinë, duke i forcuar kishat.
Тунчи вов проджялас Сирия тай Киликия, тев подрицарэлас кхандиря дэ патявима.
