< 2 e Korintasve 7 >

1 Duke i pasur këto premtime, o të dashur, le ta pastrojmë veten nga çdo ndotje e mishit dhe e frymës dhe ta përfundojmë shenjtërimin tonë në druajtjen e Perëndisë.
Tmashotso! jam keewo jangit noosh imetsotse atsonat shayiron kimshit kon naari keewatse notooko s'ayitsuwone, Ik' shatoon S'ayin nowoto s'een b́ wotituwok'o woshwone.
2 Na pranoni; ne nuk i kemi bërë padrejtësi askujt, nuk kemi korruptuar askënd, nuk ia hodhëm askujt.
It nibon noon de'ere, no konnoru daderatsone, konatsor gondo fineratsone, dirshon konatsno ik jago geeratsone.
3 Këtë nuk e them për dënim, sepse që më parë iu thashë se jeni në zemrat tona për të vdekur bashkë dhe për të jetuar bashkë.
Hano t etir itats angshoshaliye. Haniye shini itsh tkeewtsok'o it no nibots itne, eshe kashon wotowa k'iron jam aawo itatse k'aleratsone.
4 Jam shumë i hapur me ju dhe kam me se të mburrem për ju; jam plot me ngushullim dhe jam jashtë mase i gëzuar në gjithë shtrëngimin tonë.
Itatse tdetsts imnetiyo eene, itatse tdetsts it'o eene, kup'wtsere, nokic' jamon ayide geneúituwe.
5 Sepse, kur erdhëm në Maqedoni, mishi ynë nuk pati fare prehje, por u shtrënguam në të gjitha mënyrat: jashtë betejë, përbrenda frikë.
Mek'edoniyots nobodiyakon ay kaaton gondbek'a no atsats bodi bako kash dek'o iknotonor daatsratsone, úratse fayo gitsotsnowere shate nodetsi.
6 Por Perëndia, që ngushëllon të pikë-lluarit, na ngushëlloi me ardhjen e Titit,
Ernmó juweetswotsi kup'shit Ik'o Izar Izewer Tito b́woon noon kup'shre.
7 dhe jo vetëm me ardhjen e tij, por edhe me ngushëllimin që ai pati prej jush; ai na tregoi dëshirën tuaj të madhe, lotët tuaja, zellin tuaj për mua, kaq sa u gëzova më tepër,
Nokup'uwere b́ waats mec'rosh b́woterawo it bín it kup'shtso noshishtsotsne, t jangosh it detsts mirac'o, shiyanonat tjangosh it kic'irwok'o noosh b́keewre iki tgeneúwi.
8 sepse, ndonëse edhe ju kam trishtuar me letrën time, nuk më vjen keq, ndonëse më pati ardhur keq, sepse shoh se ajo letër, edhe pse për pak kohë, ju trishtoi.
Haniyere shin itsh t guut'ts wosho itn shiyaanik b́wotiyalor dab woshman tguut'tsotse goyineraatse, goyinere wotiyalowere tgoyin twoshon múk'na'a gizewosh itn tshiyanitsotsne.
9 Tani po gëzohem, jo sepse u trishtuat, por sepse u trishtuat për pendim, sepse u trishtuat sipas Perëndisë, që të mos ju bëhet juve ndonjë dëm nga ne.
Andmó gene'owere, tgene'útsonuwere eegoshe itn tshiyanitsosh b́woterawon it shiyantsatse tuutson naandrone etaat itwonetsotsne, eshe it shiyano Ik'o ettsok'o b́wottsotse no itn eegor daderatsone etee.
10 Trishtimi sipas Perëndisë në fakt, sjell pendim për shpëtim, për të cilin njeriu nuk i vjen keq, por trishtimi i botës shkakton vdekje.
Ik'o ettsok'on wotts shiyano woro maants jishituwo naandre eton daatset wonewo b́daatsitwotse goyino dooratse, datsatsi shiyanonmó k'ire b́doweti.
11 Në fakt, ja sa kujdes shkaktoi te ju pikëllimi sipas Perëndisë, madje sa fjalë për të kërkuar ndjesë, sa zemëratë, sa druajtje, sa dëshirë të zjarrtë, sa zell, sa kënaqësi! Me çdo mënyrë ju e treguat se jeni të pastër në këtë çështje.
It shiyaanan Ik' ettsok'on b́wottsok'owo awuk'o kup'de fino, awuk'o wotts aniyidek'o, awuk'o kááron fayo, awuk'o shato, awuk'o mirac'o, awuk'o okooro, awuk'o sezonowere b́dootsok'owo nibnde'er t'iwintsde s'iilere. Ando it jam keewon s'ayin it wottsok'o gawon gawirute.
12 Edhe pse ju shkrova, nuk e bëra as për atë që e bëri padrejtësinë, as për atë që e pësoi, por që të shfaqet në mes tuaj kujdesi ynë që kemi për ju përpara Perëndisë.
Itsh t guut'alor taa itsh tguut' no jangosh itdetsts kup'ar fino Ik'o shinatse itsh shaanr b́daneetwok'owa etaatni bako morro bín dadets ashosha etaatniyaliye.
13 Prandaj ne u ngushëlluam për shkak të ngushëllimit tuaj dhe u gëzuam aq më tepër për gëzimin e Titit, sepse fryma e tij u shlodh nga ju të gjithë.
Jamanatse tuutson noo kup'erone, no nokup'tsoniyere bogo ando Tito b́daatsts geneúwon iki ayidek'at geneeúweroone, manu eegishe b́shayirosh kashdek'o itdatsitsoshe.
14 Prandaj, në qoftë se u mburra për ndonjë gjë tek ai për ju, nuk u turpërova por, ashtu si ju kemi treguar të gjitha gjërat me vërtetësi, kështu edhe mburrja jonë te Titi doli e vërtetë.
It atse t detsts it'onowere Titosh keewre b́teshi, itwere taan jitsiratste, jam aawo itsh arikeewono itsh keewufoone b́teshi, hanuwere it jango Titosh nokeewtso itn it'o arbwotoon be'ere.
15 Dhe ai ka një dashuri të madhe për ju, kur kujton bindjen e ju të gjithëve dhe si e pritët atë me frikë dhe me të dridhura.
It únetswor azazeyirwotsi itwottsotsnat shatoonat k'ewon bín itdek'tsok'owo Tito b́gawor itsh b́detsts shuno ayidek't eeno wotere.
16 Gëzohem, pra, që në çdo gjë mund të besoj në ju.
Taawere jam weeron itn it'o tfaltsotse iki bogshdek' geneúwere.

< 2 e Korintasve 7 >