< Psaltaren 129 >

1 En visa i högre choren. De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; så säge Israel;
Ein Lied im höhern Chor. Sie haben mich oft gedränget von meiner Jugend auf, so sage Israel;
2 De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; men de vordo mig icke öfvermägtige.
sie haben mich oft gedränget von meiner Jugend auf; aber sie haben mich nicht übermocht.
3 De plöjare hafva plöjt på min rygg, och dragit sina fårar långa.
Die Pflüger haben auf meinem Rücken geackert und ihre Furchen lang gezogen.
4 Herren, som rättfärdig är, hafver de ogudaktigas rep afhuggit.
Der HERR, der gerecht ist, hat der Gottlosen Seile abgehauen.
5 Ack! att på skam komma måtte och tillbakavända, alle de som Zion hätske äro.
Ach; daß müßten zuschanden werden und zurückkehren alle, die Zion gram sind!
6 Ack! att de måtte vara såsom gräs på taken, hvilket förtorkas, förr än det uppskärs;
Ach, daß sie müßten sein wie das Gras auf den Dächern, welches verdorret, ehe man es ausrauft,
7 Af hvilkom skördemannen icke uppfyller sina hand, ej heller han, som binder kärfvarna, sin famn;
von welchem der Schnitter seine Hand nicht füllet, noch der Garbenbinder seinen Arm voll,
8 Och de, som framom gå icke säga: Herrans välsignelse vare öfver eder; vi välsigne eder i Herrans Namn.
und die vorübergehen, nicht sprechen: Der Segen des HERRN sei über euch; wir segnen euch im Namen des HERRN!

< Psaltaren 129 >