Job 38
1 Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:
Potem PAN odpowiedział Hiobowi spośród wichru:
2 Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?
Kim jest ten, co zaciemnia radę słowami bez poznania?
3 Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?
Przepasz teraz swe biodra jak mężczyzna, będę cię pytał, a ty mi odpowiadaj.
4 Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:
Gdzie byłeś, kiedy zakładałem fundamenty ziemi? Powiedz, jeśli masz [tę] wiedzę.
5 Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?
Kto określił jej rozmiary? Czy wiesz? Kto rozciągnął nad nią sznur?
6 Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;
Na czym są oparte jej podstawy? Kto położył jej kamień węgielny;
7 Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?
Gdy gwiazdy poranne razem śpiewały i radowali się wszyscy synowie Boży?
8 Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;
Kto zamknął bramą morze, gdy się wyrywało [jakby] wychodzące z łona?
9 Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;
Gdy chmurę uczyniłem jego szatą, a ciemność jego pieluszkami;
10 Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;
Gdy ustanowiłem o nim swój dekret i poustawiałem rygle i bramy;
11 Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?
I powiedziałem: Dotąd dojdziesz, a nie dalej; tu położysz swe nadęte fale.
12 Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;
Czy kiedykolwiek w swoim życiu rozkazywałeś rankowi i wskazałeś zorzy jej miejsce;
13 Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?
Aby ogarnęła krańce ziemi i aby niegodziwi zostali z niej strząśnięci?
14 Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;
Ona zmienia się jak glina pod pieczęcią, [a wszystko] stoi jak szata.
15 Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.
Niegodziwym jest odebrana ich światłość, a wyniosłe ramię będzie złamane.
16 Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?
Czy dotarłeś aż do źródeł morza? Czy przechadzałeś się po dnie głębin?
17 Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?
Czy bramy śmierci zostały przed tobą odkryte? Czy widziałeś bramy cienia śmierci?
18 Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?
Czy pojąłeś szerokość ziemi? Powiedz mi, jeśli to wszystko wiesz.
19 Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;
Gdzie jest droga do miejsca przebywania światłości? Gdzie swoje miejsce [ma] ciemność;
20 Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?
Abyś ją zaprowadził do jej granic i mógł poznać ścieżki do jej domu?
21 Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?
Czy wiesz to, bo wtedy się urodziłeś i liczba twoich dni [jest] wielka?
22 Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;
Czy dotarłeś do skarbnic śniegu? Czy widziałeś skarbnice gradu;
23 Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?
Który zachowuję na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny?
24 Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?
Jaką drogą dzieli się światłość, która rozpędza wiatr wschodni po ziemi?
25 Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;
Kto podzielił kanał dla ulewy i drogę dla błyskawicy grzmotu;
26 Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;
Aby padał deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie nie ma człowieka;
27 Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?
Aby nasycił [miejsce] puste i jałowe oraz zasilił rosnącą [tam] trawę?
28 Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?
Czy deszcz ma ojca? A kto spłodził krople rosy?
29 Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;
Z czyjego łona wychodzi lód? A kto spłodził szron niebieski?
30 Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?
Wody zostają przykryte niczym kamieniem, gdy powierzchnia głębiny zamarza.
31 Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?
Czy możesz związać jasne gwiazdy Plejad albo rozluźnić więzy Oriona?
32 Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?
Czy wyprowadzisz w swym czasie gwiazdy południowe? Czy poprowadzisz Niedźwiedzicę z jej synami?
33 Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?
Czy znasz porządek nieba? Czy możesz ustanowić jego panowanie na ziemi?
34 Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?
Czy podniesiesz swój głos ku chmurom, aby cię ulewa przykryła?
35 Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?
Czy możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły i mówiły: Oto jesteśmy?
36 Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?
Kto włożył we wnętrze [ludzkie] mądrość? Kto dał sercu rozum?
37 Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,
Kto zdoła policzyć chmury [swoją] mądrością? Kto uspokoi, kiedy leje z nieba;
38 När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?
Gdy proch twardnieje, a bryły przylegają do siebie?
39 Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;
Czy lwu zdobyczy nałowisz, czy zaspokoisz głód lwiątek;
40 Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?
Gdy tulą się w swoich jaskiniach i czyhają w cieniu swoich jam?
41 Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?
Kto dostarcza krukowi pokarmu, gdy jego młode wołają do Boga [i] tułają się bez pożywienia?
