Salmos 78

1 Escucha, oh mi pueblo, a mi ley; deja que tus oídos se inclinen a las palabras de mi boca.

Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;

2 Abriendo mi boca voy a dar una historia, incluso los dichos oscuros de los viejos tiempos;

Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!

3 Que han venido a nuestro oído y a nuestro conocimiento, tal como nos fueron dados por nuestros padres.

Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,

4 No los mantendremos en secreto de nuestros hijos; aclararemos a la generación venidera las alabanzas del Señor y su fortaleza, y las grandes obras de asombro que ha hecho.

Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.

5 Puso un testigo en Jacob, e hizo una ley en Israel; que él dio a nuestros padres para que pudieran darles conocimiento de ellos a sus hijos;

Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,

6 Para que la generación venidera pueda tener conocimiento de ellos, incluso de los hijos del futuro, que les den a conocer a sus hijos;

Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.

7 Para que pongan su esperanza en Dios, y no dejen que las obras de Dios se salgan de sus mentes, sino que guarden sus leyes;

Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;

8 y no sean como sus padres, una generación dura e incontrolada; una generación cuyo corazón era duro, cuyo espíritu no era fiel a Dios.

Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.

9 Los hijos de Efraín, armados con arcos, volvieron las espaldas en el día de la pelea.

Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.

10 No fueron gobernados por la palabra de Dios, y no quisieron ir en el camino de su ley;

Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.

11 Dejaron sus obras fuera de su memoria, y las maravillas que les había hecho ver.

Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.

12 Hizo grandes obras delante de sus padres, en la tierra de Egipto, en los campos de Zoán.

Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

13 El mar fue cortado en dos para que pudieran pasar; las aguas se juntaron de lado a lado.

Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

14 Durante el día los guiaba en la nube, y durante toda la noche con una luz de fuego.

Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

15 Las rocas del desierto fueron quebradas por su poder, y él les dio a beber como de las aguas profundas.

Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

16 Hizo salir arroyos de la peña; y las aguas descender como ríos.

Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

17 Y siguieron pecando contra él aún más, apartándose del Altísimo en el desierto;

Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

18 Probando a Dios en sus corazones, pidiendo carne por su deseo.

Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

19 Dijeron palabras crueles contra Dios, diciendo: ¿Puede Dios preparar una mesa en el desierto?

En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"

20 Mira, la roca fue cortada por su poder, por lo que el agua salió corriendo, y arroyos desbordantes; ¿él puede darnos pan? ¿es capaz de obtener carne para su gente?

"Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"

21 Así que estas cosas vinieron a oídos del Señor, y él se enojó; y se encendió un fuego contra Jacob, y vino la ira contra Israel;

Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

22 Porque no tenían fe en Dios, ni esperanza en su salvación.

Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

23 Y dio órdenes a las nubes en lo alto, y las puertas del cielo estaban abiertas;

Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

24 Y envió como lluvia de maná, y les dio el grano del cielo.

Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

25 El hombre tomó parte en el alimento de los ángeles; les envió carne en toda su medida.

De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

26 Envió un viento del este del cielo, impulsando el viento del sur con su poder.

Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

27 Envió carne sobre ellos como el polvo, y aves emplumadas como la arena del mar,

Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

28 Y él dejó que baje a su lugar de descanso, alrededor de sus tiendas.

Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

29 Así que tenían comida y estaban llenos; porque él les dio su deseo;

Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

30 Pero no se apartaron de sus deseos; y mientras la comida todavía estaba en sus bocas,

Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

31 Vino sobre ellos la ira de Dios, y mató a los más robustos, y acabó con los jóvenes de Israel.

Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

32 Por todo esto siguieron pecando aún más, y no tuvieron fe en sus grandes maravillas.

Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

33 Así que sus días fueron desperdiciados como un aliento, y sus años en problemas.

Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

34 Cuando les mandó la muerte, lo buscaron; entonces se volvían a él buscándolo con cuidado;

Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

35 Entonces se acordaban que Dios era su Roca, y el Dios Altísimo su salvador.

Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

36 Pero sus labios y lengua le eran falsos;

Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

37 Y sus corazones no estaban bien con él, y no guardaron su pacto con él.

Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

38 Pero él, lleno de piedad, tiene perdón por el pecado, y no pone fin al hombre: frecuentemente retracta su ira, y no se enoja violentamente.

Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

39 Así que tuvo en cuenta que ellos eran solo carne; un aliento que se va rápidamente, y no volverá.

Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.

40 ¡Con qué frecuencia iban contra él en el desierto. y le daban motivo de aflicción en el desierto!

Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

41 Otra vez pusieron a Dios a prueba, y le dieron dolor al Santo de Israel.

Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

42 No tuvieron en cuenta el trabajo de su mano, ni el día en que los quitó del poder de sus enemigos;

Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

43 cómo hizo sus señales en Egipto, y sus maravillas en el campo de Zoán;

En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

44 De modo que sus ríos se convirtieron en sangre, y no pudieron beber de sus arroyos.

Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

45 Envió diferentes tipos de moscas entre ellos, envenenando su carne; y ranas para su destrucción.

Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

46 El dio el aumento de sus campos a los gusanos, los frutos de su industria a los saltamontes.

Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

47 Envió hielo para la destrucción de sus vides; sus árboles fueron dañados por el frío glacial.

Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

48 Hielo fue llovido sobre su ganado; tormentas eléctricas enviaron destrucción entre las bandadas.

Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

49 Envió sobre ellos el ardor de su ira, su amargo disgusto, y liberó ángeles malvados entre ellos.

En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

50 Dejó que su ira se saliera con la suya; él no retuvo su alma de la muerte, sino que dio su vida a la enfermedad.

Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

51 Él dio a la destrucción a todos los primeros hijos de Egipto; los primeros frutos de su fuerza en las tiendas de Cam;

Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

52 Pero él tomó a su pueblo como ovejas, y los guió en la tierra desolada como un rebaño.

Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

53 Los llevó a salvo para que no tuvieran miedo; pero sus enemigos estaban cubiertos por el mar.

Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

54 Y él fue su guía a su tierra santa, hasta el monte que su diestra había hecho suyo;

Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

55 Expulsando naciones delante de ellos, marcando la línea de su herencia, y dando a las personas de Israel sus tiendas para un lugar de descanso.

Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

56 Pero ellos se amargaron contra el Dios Altísimo, lo probaron y no guardaron sus leyes;

Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

57 Sus corazones se volvieron atrás y falsos como sus padres; fueron convertidos a un lado como un arco retorcido.

Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

58 Le enojaron con sus altares paganos; adorando ídolos, lo provocaron a celos.

Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

59 Cuando esto llegó a oídos de Dios, se enojó mucho y abandonó a Israel por completo;

God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

60 Y se fué del lugar santo en Silo, la tienda que había puesto entre los hombres;

Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

61 Y permitió que sus enemigos capturaran él símbolo de su poder y gloria.

Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

62 Él entregó a su pueblo a la espada, y se enojó con su pueblo.

Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

63 Sus jóvenes fueron quemados en el fuego; y sus vírgenes no fueron alabadas en la canción de la novia.

Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

64 Sus sacerdotes fueron muertos a espada, y sus viudas no lloraron por ellos.

Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

65 Entonces el Señor era como el que se despierta del sueño, y como un hombre fuerte que clama por el vino.

Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

66 Sus enemigos fueron rechazados por sus golpes y avergonzados para siempre.

Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

67 Y puso la tienda de José a un lado, y no tomó la tribu de Efraín;

Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

68 Pero él tomó la tribu de Judá para sí, y el monte de Sión, en el cual tuvo placer.

Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

69 E hizo su lugar santo como el alto cielo, como la tierra que él fija para siempre.

Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.

70 Tomó a David para que fuera su siervo, y lo llevó del lugar de las ovejas;

En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,

71 De cuidar las ovejas que daban leche, lo llevó a dar de comer a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.

En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.

72 Y David cuido del pueblo de Dios. Los cuido y dirigió con mano hábil y corazón sincero.

Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!