Salmos 144

1 Salmo de David. BENDITO sea Jehová, mi roca, que enseña mis manos á la batalla, y mis dedos á la guerra:

Blagosloven Gospod, grad moj, koji uèi ruke moje boju, prste moje ratu,

2 Misericordia mía y mi castillo, altura mía y mi libertador, escudo mío, en quien he confiado; el que allana mi pueblo delante de mí.

Dobrotvor moj i ograda moja, utoèište moje i izbavitelj moj, štit moj, onaj, u koga se uzdam, koji mi pokorava narod moj.

3 Oh Jehová, ¿qué es el hombre, para que de él conozcas? ¿ó el hijo del hombre, para que lo estimes?

Gospode! šta je èovjek, te znaš za nj, i sin smrtnoga, te ga paziš?

4 El hombre es semejante á la vanidad: sus días son como la sombra que pasa.

Èovjek je kao ništa; dani su njegovi kao sjen, koji prolazi.

5 Oh Jehová, inclina tus cielos y desciende: toca los montes, y humeen.

Gospode! savij nebesa svoja, i siði; dotakni se gora, i zadimiæe se.

6 Despide relámpagos, y disípalos; envía tus saetas, y contúrbalos.

Sijevni munjom, i razagnaj ih; pusti strijele svoje, i raspi ih.

7 Envía tu mano desde lo alto; redímeme, y sácame de las muchas aguas, de la mano de los hijos extraños;

Pruži ruku svoju s visine, izbavi me i izvadi me iz vode velike, iz ruku tuðinaca,

8 Cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.

Kojih usta govore ništave stvari, i kojih je desnica desnica lažna.

9 Oh Dios, á ti cantaré canción nueva: con salterio, con decacordio cantaré á ti.

Bože! pjesmu novu pjevaæu ti, u psaltir od deset žica udaraæu tebi,

10 Tú, el que da salud á los reyes, el que redime á David su siervo de maligna espada.

Koji daješ spasenje carevima, i Davida slugu svojega izbavljaš od ljutoga maèa.

11 Redímeme, y sálvame de mano de los hijos extraños, cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.

Izbavi me i otmi me iz ruke tuðinaca, kojih usta govore ništave stvari, i kojih je desnica desnica lažna.

12 Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud; nuestras hijas como las esquinas labradas á manera de [las de] un palacio;

Sinovi naši neka budu kao bilje, koje veselo odraste u mladosti; kæeri naše kao stupovi prekrasno izraðeni u dvoru;

13 Nuestros graneros llenos, provistos de toda suerte [de grano]; nuestros ganados, que paran á millares y diez millares en nuestras plazas:

Žitnice naše pune, obilne svakim žitom; ovce naše nek se množe na tisuæe i na sto tisuæa po stanovima našim.

14 [Que] nuestros bueyes estén fuertes para el trabajo; [que] no [tengamos] asalto, ni [que hacer] salida, ni grito de alarma en nuestras plazas.

Volovi naši neka budu tovni; neka ne bude napadanja, ni bježanja, ni tužnjave po ulicama našim.

15 Bienaventurado el pueblo que tiene esto: bienaventurado el pueblo cuyo Dios es Jehová.

Blago narodu, u kojega je sve ovako! Blago narodu, u kojega je Gospod Bog!