< Job 11 >

1 Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 ¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿y el hombre parlero será justificado?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
3 ¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Tú dices: Mi conversar es puro, y yo soy limpio delante de tus ojos.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Mas ¡oh quién diera que Dios hablara, y abriera sus labios contigo,
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, que [son] de doble [valor] que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.
Ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
7 ¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás? (Sheol h7585)
Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 Su dimensión es más larga que la tierra, y más ancha que la mar.
Longior terra mensura eius, et latior mari.
10 Si cortare, ó encerrare, ó juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Porque él conoce á los hombres vanos: ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?
Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 El hombre vano se hará entendido, aunque nazca como el pollino del asno montés.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Si tú apercibieres tu corazón, y extendieres á él tus manos;
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
Si iniquitatem, quæ est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
15 Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, y serás fuerte y no temerás:
Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
16 Y olvidarás tu trabajo, ó te acordarás de él como de aguas que pasaron:
Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
17 Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; resplandecerás, y serás como la mañana:
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Y confiarás, que habrá esperanza; y cavarás, y dormirás seguro:
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
19 Y te acostarás, y no habrá quien te espante: y muchos te rogarán.
Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Mas los ojos de los malos se consumirán, y no tendrán refugio; y su esperanza será agonía del alma.
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animæ.

< Job 11 >