< Книга Иова 15 >

1 Отвещав же Елифаз Феманитин, рече:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 еда премудрый даст ответ разумен на ветр, и наполни болезнию чрево,
«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
3 обличая глаголы, имиже не подобает, и словесы, ихже ни кая польза?
Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
4 Не и ты ли отринул еси страх? Скончал же еси глаголы таковы пред Господем?
Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
5 Повинен еси глаголом уст твоих, ниже разсудил еси глаголы сильных.
For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
6 Да обличат тя уста твоя, а не аз, и устне твои на тя возсвидетелствуют.
Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
7 Что бо? Еда первый от человек рожден еси? Или прежде холмов сгустился еси?
Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
8 Или строение Господне слышал еси? Или в советника тя употреби Бог? И на тя (единаго) ли прииде премудрость?
Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
9 Что бо веси, егоже не вемы? Или что разумееши ты, егоже и мы (не разумеем)?
Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
10 И стар и древен есть в нас, старший отца твоего деньми.
Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
11 Мало, о нихже согрешил еси, уязвлен еси, вельми выше меры возглаголал еси.
Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
12 Что дерзостно бысть сердце твое? Или что вознесостеся очи твои?
Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
13 Яко ярость изрыгнул еси пред Господем, изнесл же еси изо уст такова словеса?
For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
14 Кто бо сый человек яко будет непорочен? Или аки будущий праведник рожден от жены?
Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
15 Аще во святых не верит, небо же нечисто пред Ним,
På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
16 кольми паче мерзкий и нечистый муж, пияй неправды, якоже питие.
langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
17 Возвещу же ти, послушай мене: яже ныне видех, возвещу ти,
Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
18 яже премудрии рекут, и не утаиша отцы их,
det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
19 имже единым дана бысть земля, и не найде иноплеменник на ня.
dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
20 Все житие нечестиваго в попечении, лета же изочтена дана сильному,
Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
21 страх же его во ушесех его: егда мнит уже в мире быти, тогда приидет нань низвращение:
I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
22 да не верует отвратитися от тмы, осужден бо уже в руки железа,
Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
23 учинен же есть в брашно неясытем: весть же в себе, яко ждет падения, день же темен превратит его,
Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
24 беда же и скорбь оымет его, якоже военачалник напреди стояй падает,
Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
25 яко вознесе руце на Господа, пред Господем же Вседержителем ожесточи выю,
For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
26 тече же противу Ему укоризною в толщи хребта щита своего:
han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
27 яко покры лице свое туком своим и сотвори омет на стегнах: (хвала же его укоризна).
han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
28 Да вселится же во градех пустых, внидет же в домы ненаселенныя: а яже они уготоваша, инии отнесут.
Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
29 Ниже обогатится, ниже останет имение его, не имать положити на землю сени,
Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
30 ниже избежит тмы: прозябение его да усушит ветр, и да отпадет цвет его:
Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
31 да не верит, яко стерпит, тщетная бо сбудутся ему.
Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
32 Посечение его прежде часа растлеет, и леторасль его не облиственеет:
Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
33 да оыман будет якоже недозрелая ягода прежде часа, да отпадет же яко цвет масличия.
Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
34 Послушество бо нечестиваго смерть, огнь же пожжет домы мздоимцев:
Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
35 во чреве же приимет болезни, сбудется же ему тщета, чрево же его понесет лесть.
Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»

< Книга Иова 15 >