Псалми 73

1 Та добар је Бог Израиљу, онима који су чиста срца.

מזמור לאסף אך טוב לישראל אלהים-- לברי לבב

2 А ноге моје умало не зађоше, умало не попузнуше стопала моја,

ואני--כמעט נטוי (נטיו) רגלי כאין שפכה (שפכו) אשרי

3 Јер се расрдих на безумнике видећи како безбожници добро живе.

כי-קנאתי בהוללים שלום רשעים אראה

4 Јер не знају за невољу до саме смрти, и тело је њихово претило.

כי אין חרצבות למותם ובריא אולם

5 На пословима човечијим нема их, и не муче се с другим људима.

בעמל אנוש אינמו ועם-אדם לא ינגעו

6 Тога ради опточени су охолоћу као огрлицом, и обучени у обест као у стајаће рухо.

לכן ענקתמו גאוה יעטף-שית חמס למו

7 Од дебљине избуљено им је око, срце пуно клапе.

יצא מחלב עינמו עברו משכיות לבב

8 Подсмевају се, пакосно говоре о насиљу, охоло говоре.

ימיקו וידברו ברע עשק ממרום ידברו

9 Уста своја дижу у небо, и земљу пролази језик њихов.

שתו בשמים פיהם ולשונם תהלך בארץ

10 И зато се онамо навраћају неки из народа његовог, и пију воду из пуног извора.

לכן ישיב (ישוב) עמו הלם ומי מלא ימצו למו

11 И говоре: Како ће разабрати Бог? Зар Вишњи зна?

ואמרו איכה ידע-אל ויש דעה בעליון

12 Па ето, ови безбожници срећни на свету умножавају богатство.

הנה-אלה רשעים ושלוי עולם השגו-חיל

13 Зар, дакле, узалуд чистим срце своје, и умивам безазленошћу руке своје,

אך-ריק זכיתי לבבי וארחץ בנקיון כפי

14 Допадам рана сваки дан, и муке свако јутро?

ואהי נגוע כל-היום ותוכחתי לבקרים

15 Кад бих казао: Говорићу као и они, изневерио бих род синова Твојих.

אם-אמרתי אספרה כמו הנה דור בניך בגדתי

16 И тако стадох размишљати да бих ово разумео; али то беше тешко у очима мојим.

ואחשבה לדעת זאת עמל היא (הוא) בעיני

17 Док најпосле не уђох у светињу Божију, и дознах крај њихов.

עד-אבוא אל-מקדשי-אל אבינה לאחריתם

18 Та на клизавом месту поставио си их, и бацаш их у пропаст!

אך בחלקות תשית למו הפלתם למשואות

19 Како зачас пропадају, гину, нестаје их од ненадне страхоте!

איך היו לשמה כרגע ספו תמו מן-בלהות

20 Као сан, кад се човек пробуди, тако пробудивши их, Господе, у ништа обраћаш утвару њихову.

כחלום מהקיץ-- אדני בעיר צלמם תבזה

21 Кад кипљаше срце моје и растрзах се у себи,

כי יתחמץ לבבי וכליותי אשתונן

22 Тада бејах незналица и не разумевах; као живинче бијах пред Тобом.

ואני-בער ולא אדע בהמות הייתי עמך

23 Али сам свагда код Тебе, Ти ме држиш за десну руку.

ואני תמיד עמך אחזת ביד-ימיני

24 По својој вољи водиш ме, и после ћеш ме одвести у славу.

בעצתך תנחני ואחר כבוד תקחני

25 Кога имам на небу? И с Тобом ништа нећу на земљи.

מי-לי בשמים ועמך לא-חפצתי בארץ

26 Чезне за Тобом тело моје и срце моје; Бог је град срца мог и део мој довека.

כלה שארי ולבבי צור-לבבי וחלקי--אלהים לעולם

27 Јер ево који одступише од Тебе, гину; Ти истребљаваш сваког који чини прељубу остављајући Тебе.

כי-הנה רחקיך יאבדו הצמתה כל-זונה ממך

28 А мени је добро бити близу Бога. На Господа полажем надање своје, и казиваћу сва чудеса Твоја.

ואני קרבת אלהים-- לי-טוב שתי באדני יהוה מחסי לספר כל-מלאכותיך