Jov 5

1 Zovi; hoæe li ti se ko odazvati? i komu æeš se izmeðu svetijeh obratiti?

“Ui eni, ka ʻoku ai ha taha te ne talia koe; pea ko hai ʻi he kau māʻoniʻoni te ke hanga ki ai?

2 Doista bezumnoga ubija gnjev, i ludoga usmræuje srdnja.

He ʻoku tāmateʻi ʻe he houhau ʻae tangata vale, pea fakaʻauha ʻe he tuputāmaki ʻae fakavalevale.

3 Ja vidjeh bezumnika gdje se ukorijenio; ali odmah prokleh stan njegov.

Kuo u mamata ki he vale kuo aka, kae fakafokifā ne u tuku hono ʻapi ki he malaʻia.

4 Sinovi su njegovi daleko od spasenja i satiru se na vratima a nema ko da izbavi.

‌ʻOku mamaʻo ʻene fānau mo e hūfanga, ʻoku taʻomia ʻakinautolu ʻi he matapā, pea ʻoku ʻikai ha fakahaofia.

5 Ljetinu njegovu jede gladni i ispred trnja kupi je, i lupež ždere blago njihovo.

‌ʻOku kai honau taʻu ʻe he fiekaia, ʻo ne faʻao ia, ʻio, mei he loto ʻakau talatala, pea ʻoku folo hifo ʻe he kaihaʻa ʻenau koloa.

6 Jer muka ne izlazi iz praha niti nevolja iz zemlje nièe.

Neongo ʻoku ʻikai ʻalu hake mei he efu ʻae angahala, pea ʻoku ʻikai tupu mei he kelekele ʻae mamahi;

7 Nego se èovjek raða na nevolju, kao što iskre iz ugljevlja uzlijeæu u vis.

Ka kuo fanauʻi ʻae tangata ki he mamahi, ʻo hangē ko e puna hake ʻae kalofiama.

8 Ali ja bih Boga tražio, i pred Boga bih iznio stvar svoju,

“Ko ia te u kumi ki he ʻOtua, pea te u tuku ʻeku ngāue ki he ʻOtua:

9 Koji èini stvari velike i neispitljive, divne, kojima nema broja;

He ko ia ia ʻoku ne faʻa fai ʻae ngaahi meʻa lahi mo taʻefaʻaʻilo; ko e ngaahi meʻa fakaofo mo taʻefaʻalaua:

10 Koji spušta dažd na zemlju i šalje vodu na polja;

Ko ia ia ʻoku ne foaki ʻae ʻuha ki he kelekele, pea ne fekau hifo ʻae ngaahi vai ki he tokaʻanga ngoue:

11 Koji podiže ponižene, i žalosne uzvišuje k spasenju;

Koeʻuhi ke hiki ki ʻolunga ʻakinautolu ʻoku māʻulalo; kae hakeakiʻi ke moʻui ʻakinautolu ʻoku tangi.

12 Koji rasipa misli lukavijeh da ruke njihove ne svrše ništa;

‌ʻOku ne motuhi ʻae fakakaukau ʻoe fie poto, pea ʻoku ʻikai faʻa fai ai ʻe honau nima ha momoʻi meʻa.

13 Koji hvata mudre u njihovu lukavstvu, i namjeru opakih obara;

‌ʻOku ne tauheleʻi ʻae poto ʻi heʻenau fiepoto: pea ko e fakakaukau ʻoe anga pikopiko ʻoku fakataʻeaongaʻi,

14 Danju nailaze na mrak, i u podne pipaju kao po noæi.

‌ʻOku nau fekitaki mo e poʻuli ʻi he kei ʻaho, pea tautaufā ʻi he hoʻatāmālie ʻo hangē ko e pō.

15 On izbavlja ubogoga od maèa, od usta njihovijeh i od ruke silnoga.

Ka ʻoku ne fakahaofia ʻae masiva mei he heletā ʻo honau ngutu, pea mei he nima ʻoe mālohi.

16 Tako ima nadanja siromahu, a zloæa zatiskuje usta svoja.

‌ʻOku tupu ai ʻi he masiva ʻae ʻamanaki lelei, pea ko e angahala ʻe tāpuni hono ngutu ʻoʻona.

17 Gle, blago èovjeku koga Bog kara; i zato ne odbacuj karanja svemoguæega.

“Vakai, ʻoku monūʻia ʻae tangata ʻoku tautea ʻe he ʻOtua: ko ia, ʻoua naʻa ke taʻetokangaʻi ʻae tautea mei he Māfimafi:

18 Jer on zadaje rane, i zavija; on udara, i ruke njegove iscjeljuju.

He ʻoku ne fakamamahi, pea ʻoku ne nonoʻo: ʻoku ne hokaʻi, kae fakamoʻui ʻe hono nima ʻoʻona.

19 Iz šest nevolja izbaviæe te; ni u sedmoj neæe te se zlo dotaæi.

‌ʻE fakahaofi ʻe ia ʻa koe ʻi he mamahi ʻe ono: ʻio, ʻi he meʻa ʻe fitu ʻe ʻikai ha kovi te ne lavaʻi koe.

20 U gladi izbaviæe te od smrti i u ratu od maèa.

Te ne huhuʻi koe mei he mate ʻi he honge: pea mei he mālohi ʻoe heletā ʻi he tau.

21 Kad jezik šiba, biæeš sakriven, niti æeš se bojati pustoši kad doðe.

‌ʻE fufū koe mei he tautea ʻoe ʻelelo: pea ka haʻu ʻae fakaʻauha ʻe ʻikai te ke manavahē ai.

22 Smijaæeš se pustoši i gladi, niti æeš se bojati zvijerja zemaljskoga.

Te ke kata koe ʻi he fakaʻauha mo e honge: pea ʻe ʻikai te ke manavahē ki he fanga manu fekai ʻoe fonua.

23 Jer æeš s kamenjem poljskim biti u vjeri, i zvijerje æe poljsko biti u miru s tobom.

He te mou kaumeʻa mo e ngaahi maka ʻoe fonua: pea ʻe fiemālie mo koe ʻae fanga manu ʻoe fonua.

24 I vidjeæeš da je mir u šatoru tvom, kuæiæeš kuæu svoju i neæeš se prevariti.

Pea te ke ʻilo ʻe melino pe ho nofoʻanga; te ke ʻaʻahi ki ho ʻapi, pea ʻe ʻikai te ke angahala.

25 Vidjeæeš kako æe ti se umnožiti sjeme tvoje, i porod æe tvoj biti kao trava na zemlji.

Pea te ke ʻilo foki ʻe tokolahi ho hako, pea ʻe tatau hoʻo fānau mo e mohuku ʻoe fonua.

26 Star æeš otiæi u grob kao što se žito snosi u stog u svoje vrijeme.

Te ke hoko ki ho tanuʻanga ʻi he motuʻa lelei, ʻo hangē ko e ʻū koane ʻi hono faʻahitaʻu.

27 Eto, razgledasmo to, tako je; poslušaj i razumij.

Vakai ko e meʻa ni, kuo mau ʻekea, pea ʻoku pehē pe ia; fanongo ki ai, pea ke ʻilo ia maʻau.