Jó 11

1 Então Zofar, o naamita, respondeu, dizendo:

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Por acaso a multidão de palavras não seria respondida? E o homem falador teria razão?

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Por acaso tuas palavras tolas faria as pessoas se calarem? E zombarias tu, e ninguém te envergonharia?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Pois disseste: Minha doutrina é pura, e eu sou limpo diante de teus olhos.

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Mas na verdade, queria eu que Deus falasse, e abrisse seus lábios contra ti,

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 E te fizesse saber os segredos da sabedoria, porque o verdadeiro conhecimento tem dois lados; por isso sabe tu que Deus tem te castigado menos que [mereces] por tua perversidade.

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Podes tu compreender os mistérios de Deus? Chegarás tu à perfeição do Todo-Poderoso?

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 [Sua sabedoria] é mais alta que os céus; que tu poderás fazer? E mais profunda que o Xeol; que tu poderás conhecer? (Sheol h7585)

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii? (Sheol h7585)

9 Sua medida é mais comprida que a terra, e mais larga que o mar.

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 Se ele passar, e prender, ou se ajuntar [para o julgamento], quem poderá o impedir?

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Pois ele conhece as pessoas vãs, e vê a maldade; por acaso ele não a consideraria?

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 O homem tolo se tornará entendido quando do asno selvagem nascer um humano.

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Se tu preparares o teu coração, e estenderes a ele tuas mãos;

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 Se alguma maldade houver em tua mão, lança-a de ti, e não deixes a injustiça habitar em tuas tendas;

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 Então levantarás teu rosto sem mácula; estarás firme, e não temerás;

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 E esquecerás teu sofrimento, [ou] lembrarás dele como de águas que já passaram;

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 E [tua] vida será mais clara que o meio-dia; ainda que haja trevas, tu serás como o amanhecer.

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 E serás confiante, porque haverá esperança; olharás em redor, [e] repousarás seguro.

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 E te deitarás, e ninguém te causará medo; e muitos suplicarão a ti.

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Porém os olhos dos maus se enfraquecerão, e o refúgio deles perecerá; a esperança deles será a morte.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.