Psalmów 55

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca. W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:

Til songmeisteren, med strengleik; ein song til lærdom av David. Gud, vend øyra til mi bøn, og løyn deg ikkje for mi naudbeding!

2 Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:

Gjev gaum etter meg og svara meg! Eg er uroleg med mine sorgfyllte tankar, og eg må stynja

3 Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się.

for rop frå fienden, for trykk frå den ugudlege. For dei velter vondt yver meg, og i vreide forfylgjer dei meg.

4 Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

Mitt hjarta skjelv i meg, og daudens fæle hev falle på meg.

5 Bojaźń ze drżeniem przyszła na mię, a okryła mię trwoga.

Otte og skjelving kjem yver meg og rædsla legg seg på meg.

6 I rzekłem: Obym miał skrzydła jako gołębica, zaleciałbym, a odpocząłbym.

Og eg segjer: «Å, hadde eg vengjer som duva, då skulde eg fljuga burt og finna ein bustad.

7 Otobym daleko zaleciał, a mieszkałbym na puszczy. (Sela)

Sjå, eg vilde fly langt burt, eg vilde finna herbyrge i øydemarki. (Sela)

8 Pospieszyłbym, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym, i przed wichrem.

Eg vilde skunda meg i livd for den føykjande vinden, for stormen.»

9 Zatrać ich, Panie! rozdziel język ich; bom widział bezprawie i rozruch w mieście.

Sluk deim, Herre, kløyv deira tungemål! For eg ser vald og kiv i byen.

10 We dnie i w nocy otaczają ich po murach jego, a złość i przewrotność jest w pośrodku jego.

Dag og natt renner dei kringum honom på murarne, ugjerd og møda er midt i honom.

11 Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

Tjon er midt i honom, og ikkje vik frå gatorne vald og svik.

12 Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;

For ikkje min fiende er det som hæder meg - det kunde eg tola; ikkje min uven er det som briskar seg mot meg - då kunde eg gøyma meg for honom.

13 Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

Men du er det, du som var min likemann, min ven, min kjenning, -

14 Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

me som hadde huglegt samråd med kvarandre, som gjekk til Guds hus med den glade hop.

15 Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich. (Sheol h7585)

Lat dauden koma brått på deim! Lat deim fara ned til helheimen livande! For vondskap råder i deira bustad og i deira hjarta. (Sheol h7585)

16 Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

Eg vil ropa til Gud, og Herren skal frelsa meg.

17 W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.

Kveld og morgon og middag vil eg klaga og sukka, so vil han høyra mi røyst.

18 Odkupi duszę moję, abym był w pokoju od wojny przeciwko mnie; bo ich wiele było przy mnie.

Han løyser ut mi sjæl frå strid mot meg og gjev meg fred, for mange er dei mot meg.

19 Wysłucha Bóg i utrapi ich, (jako ten, który siedzi od wieku. (Sela) przeto, że nie masz w nich poprawy, ani się Boga boją.

Gud skal høyra og svara deim - han sit frå fordoms tid, (sela) deim som ikkje vil verta annarleis og som ikkje ottast Gud.

20 Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.

Han legg hand på folk som held fred med honom, han bryt si pakt.

21 Gładsze niż masło były słowa ust jego, ale walka w sercu jego: a mię kciejsze słowa jego niż olej, wszakże były jako miecze dobyte:

Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.

22 Wrzuć na Pana brzemię twoje, a on cię opatrzy, i nie dopuści, aby się na wieki zachwiać miał sprawiedliwy.

Kasta byrdi di på Herren, og han skal halda deg uppe! han skal ikkje i all æva lata den rettferdige verta rikka.

23 Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę.

Men du, Gud, skal støyta deim ned i den djupe grav; blodgiruge og falske menner skal ikkje nå til helvti av si livetid; men eg set mi lit til deg.