مزامیر 81

۱ 1 برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

To the chief Musician upon Gittith, [A Psalm] of Asaph. Sing aloud to God our strength: make a joyful noise to the God of Jacob.

۲ 2 سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

Take a psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.

۳ 3 کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

Blow the trumpet in the new moon, in the time appointed, on our solemn feast day.

۴ 4 زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

For this [was] a statute for Israel, [and] a law of the God of Jacob.

۵ 5 این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

This he ordained in Joseph [for] a testimony, when he went out through the land of Egypt: [where] I heard a language [that] I understood not.

۶ 6 «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

I removed his shoulder from the burden: his hands were delivered from the pots.

۷ 7 در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

Thou calledst in trouble, and I delivered thee; I answered thee in the secret place of thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)

۸ 8 «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

Hear, O my people, and I will testify to thee; O Israel, if thou wilt hearken to me;

۹ 9 در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.

۱۰ 10 من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

I [am] the LORD thy God who brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.

۱۱ 11 لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

But my people would not hearken to my voice; and Israel would not obey me.

۱۲ 12 پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

So I gave them up to their own hearts lust: [and] they walked in their own counsels.

۱۳ 13 ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

O that my people had hearkened to me, [and] Israel had walked in my ways!

۱۴ 14 آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

I should soon have subdued their enemies, and turned my hand against their adversaries.

۱۵ 15 آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

The haters of the LORD should have submitted themselves to him: and their time should have endured for ever.

۱۶ 16 ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»

He would have fed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock I should have satisfied thee.