مزامیر 80
| برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما! | ۱ 1 |
To the chief Musician upon Shoshannim Eduth, A Psalm of Asaph. Give ear, O Shepherd of Israel, thou that leadest Joseph like a flock; thou that dwellest [between] the cherubim, shine forth.
| به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا! | ۲ 2 |
Before Ephraim and Benjamin and Manasseh stir up thy strength, and come [and] save us.
| ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۳ 3 |
Turn us again, O God, and cause thy face to shine; and we shall be saved.
| ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود، | ۴ 4 |
O LORD God of hosts, how long wilt thou be angry against the prayer of thy people?
| نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟ | ۵ 5 |
Thou feedest them with the bread of tears; and givest them tears to drink in great measure.
| ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند. | ۶ 6 |
Thou makest us a strife to our neighbors: and our enemies laugh among themselves.
| ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۷ 7 |
Turn us again, O God of hosts, and cause thy face to shine; and we shall be saved.
| موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی. | ۸ 8 |
Thou hast brought a vine out of Egypt: thou hast cast out the heathen, and planted it.
| پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت. | ۹ 9 |
Thou preparedst [room] before it, and didst cause it to take deep root, and it filled the land.
| کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش. | ۱۰ 10 |
The hills were covered with the shade of it, and its boughs [were like] the goodly cedars.
| شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر. | ۱۱ 11 |
She sent out her boughs to the sea, and her branches to the river.
| پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟ | ۱۲ 12 |
Why hast thou [then] broke down her hedges, so that all they who pass by the way do pluck her?
| گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند. | ۱۳ 13 |
The boar from the wood doth waste it, and the wild beast of the field doth devour it.
| ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما | ۱۴ 14 |
Return, we beseech thee, O God of hosts: look down from heaven, and behold, and visit this vine;
| و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای! | ۱۵ 15 |
And the vineyard which thy right hand planted, and the branch [that] thou madest strong for thyself.
| مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند! | ۱۶ 16 |
[It is] burnt with fire, [it is] cut down: they perish at the rebuke of thy countenance.
| دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای. | ۱۷ 17 |
Let thy hand be upon the man of thy right hand, upon the son of man [whom] thou madest strong for thyself.
| و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم. | ۱۸ 18 |
So will we not go back from thee: revive us, and we will call upon thy name.
| ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم. | ۱۹ 19 |
Turn us again, O LORD God of hosts, cause thy face to shine; and we shall be saved.
