مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.