مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Lodate il Signore: è bello cantare al nostro Dio, dolce è lodarlo come a lui conviene. Alleluia.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Il Signore ricostruisce Gerusalemme, raduna i dispersi d'Israele.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Risana i cuori affranti e fascia le loro ferite;

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

egli conta il numero delle stelle e chiama ciascuna per nome.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Grande è il Signore, onnipotente, la sua sapienza non ha confini.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

Il Signore sostiene gli umili ma abbassa fino a terra gli empi.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Cantate al Signore un canto di grazie, intonate sulla cetra inni al nostro Dio.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Egli copre il cielo di nubi, prepara la pioggia per la terra, fa germogliare l'erba sui monti.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

Provvede il cibo al bestiame, ai piccoli del corvo che gridano a lui.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Non fa conto del vigore del cavallo, non apprezza l'agile corsa dell'uomo.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

Il Signore si compiace di chi lo teme, di chi spera nella sua grazia.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Glorifica il Signore, Gerusalemme, loda il tuo Dio, Sion. Alleluia.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Perché ha rinforzato le sbarre delle tue porte, in mezzo a te ha benedetto i tuoi figli.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Egli ha messo pace nei tuoi confini e ti sazia con fior di frumento.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Manda sulla terra la sua parola, il suo messaggio corre veloce.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Fa scendere la neve come lana, come polvere sparge la brina.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Getta come briciole la grandine, di fronte al suo gelo chi resiste?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Manda una sua parola ed ecco si scioglie, fa soffiare il vento e scorrono le acque.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Annunzia a Giacobbe la sua parola, le sue leggi e i suoi decreti a Israele.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Così non ha fatto con nessun altro popolo, non ha manifestato ad altri i suoi precetti. Alleluia.