مزامیر 123

۱ 1 سرود درجات به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرموده‌ای!

Til dig opløfter jeg mine Øjne, du, som sidder i Himmelen!

۲ 2 اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی خاتون خویش، همچنان چشمان ما به سوی یهوه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

Se, som Tjeneres Øjne agte paa deres Herrers Haand, som en Tjenestepiges Øjne paa hendes Frues Haand, saa agte vore Øjne paa Herren vor Gud, indtil han vorder os naadig.

۳ 3 ‌ای خداوند بر ما کرم فرما، بر ما کرم فرما زیراچه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

Vær os naadig, Herre! vær os naadig; thi vi ere saare mættede af Foragt.

۴ 4 چه بسیار جان ماپر شده است، از استهزای مستریحان و اهانت متکبران.

Vor Sjæl er saare mættet af de sorgløses Spot og de hovmodiges Foragt.