مزامیر 109
| برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش! | ۱ 1 |
Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
| زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند. | ۲ 2 |
Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
| به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. | ۳ 3 |
med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
| به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا. | ۴ 4 |
til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
| و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده. | ۵ 5 |
de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
| مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد. | ۶ 6 |
Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,
| هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود. | ۷ 7 |
lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
| ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید. | ۸ 8 |
hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;
| فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد. | ۹ 9 |
hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
| و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند. | ۱۰ 10 |
hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
| طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند. | ۱۱ 11 |
Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
| کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید. | ۱۲ 12 |
ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
| ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود. | ۱۳ 13 |
hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;
| عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد. | ۱۴ 14 |
lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
| و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد. | ۱۵ 15 |
altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
| زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند. | ۱۶ 16 |
fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
| چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است. | ۱۷ 17 |
han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!
| و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی. | ۱۸ 18 |
Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
| پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود. | ۱۹ 19 |
den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!
| این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند. | ۲۰ 20 |
Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
| اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده. | ۲۱ 21 |
Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!
| زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است. | ۲۲ 22 |
Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;
| مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام. | ۲۳ 23 |
som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
| زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود. | ۲۴ 24 |
af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
| و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند. | ۲۵ 25 |
til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.
| ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده، | ۲۶ 26 |
Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
| تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای. | ۲۷ 27 |
saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!
| ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود. | ۲۸ 28 |
Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
| جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند. | ۲۹ 29 |
lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
| خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت. | ۳۰ 30 |
Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
| زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند. | ۳۱ 31 |
thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
