مزامیر 107

۱ 1 خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.

Give thanks to the Lord for his goodness for his kindness endures forever.

۲ 2 فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

Let this be the song of the ransomed, whom the Lord has redeemed from distress,

۳ 3 وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.

gathering them from all lands, east, west, north, and south.

۴ 4 در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند.

In the wastes of the desert some wandered, finding no way to a city inhabited.

۵ 5 گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

Full of hunger and thirst, their spirit failed.

۶ 6 آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distresses,

۷ 7 و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

guiding them straight on the way, till they reached an inhabited city.

۸ 8 پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.

Let them thank the Lord for his kindness, for his wonderful deeds for people;

۹ 9 زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.

for the thirsty he satisfies, and the hungry he fills with good things.

۱۰ 10 آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.

Some sat in darkness and gloom prisoners in irons and misery,

۱۱ 11 زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

for rebelling against God’s word, and spurning the Most High’s counsel.

۱۲ 12 و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود.

Their heart was bowed with toil; there was no one to help when they stumbled.

۱۳ 13 آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distresses.

۱۴ 14 ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

Out of darkness and gloom he brought them, and burst their chains.

۱۵ 15 پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

Let them praise the Lord for his kindness, for his wonderful deeds for people.

۱۶ 16 زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.

For he shattered the gates of bronze, and broke bars of iron.

۱۷ 17 احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

Some were sick from their wicked ways, and suffering because of their sins.

۱۸ 18 جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.

All manner of food they hated; they had come to the gates of death.

۱۹ 19 آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distresses.

۲۰ 20 کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

He sent his word and healed them, and delivered their life from the pit.

۲۱ 21 پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

Let them praise the Lord for his kindness, for his wonderful deeds for people.

۲۲ 22 و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.

Let them offer to him thankofferings, and with joy tell what things he has done.

۲۳ 23 آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

Some crossed the sea in ships, doing business in great waters.

۲۴ 24 اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها.

They have seen what the Lord can do, and his wonderful deeds on the deep.

۲۵ 25 او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

At his command rose a tempest, which lifted the waves on high.

۲۶ 26 به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.

Up to heaven they went, down to the depths; their courage failed them.

۲۷ 27 سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.

They staggered and reeled like drunkards; all their skills useless.

۲۸ 28 آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distresses.

۲۹ 29 طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

He stilled the storm to a whisper, and the waves of the sea were hushed.

۳۰ 30 پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

They were glad, because it was quiet; they were led to the haven they longed for.

۳۱ 31 پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

Let them praise the Lord, for his kindness, for his wonderful deeds for people.

۳۲ 32 و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

Where the people assemble, extol him, and praise him in council of elders.

۳۳ 33 او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.

He turns streams into a wilderness, springs of water into thirsty land,

۳۴ 34 و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن.

fruitful land into a salt waste, because of the sin of the people.

۳۵ 35 بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

A desert he makes pools of water, a land of drought into springs of water.

۳۶ 36 و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

He settles the hungry therein, they establish a city to live in.

۳۷ 37 و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.

They sow fields and plant vineyards, which furnish a fruitful yield.

۳۸ 38 و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

By his blessing they multiply greatly, and he lets not their cattle decrease.

۳۹ 39 و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

Yet when they are bowed and diminished by oppression, misfortune, or sorrow,

۴۰ 40 ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد.

he pours contempt upon princes, and on trackless wastes leads them astray

۴۱ 41 اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند.

He lifts the poor out of misery, and makes families fruitful as flocks.

۴۲ 42 صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.

At this sight shall the upright be glad, and all wicked mouths shall be stopped.

۴۳ 43 کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.

Let those who are wise observe this, and consider the love of the Lord