اعداد 32

۱ 1 و بنی روبین و بنی جاد را مواشی بی نهایت بسیار و کثیر بود، پس چون زمین یعزیر و زمین جلعاد را دیدند که اینک این مکان، مکان مواشی است.

Now the children of Reuben and the children of Gad had a very great multitude of cattle: and when they saw the land of Jazer, and the land of Gilead, that, behold, the place was a place for cattle;

۲ 2 بنی جاد و بنی روبین نزد موسی و العازار کاهن و سروران جماعت آمده، گفتند:

the children of Gad and the children of Reuben came and spake unto Moses, and to Eleazar the priest, and unto the princes of the congregation, saying,

۳ 3 «عطاروت و دیبون و یعزیر و نمره و حشبون و العاله و شبام و نبو و بعون،

Ataroth, and Dibon, and Jazer, and Nimrah, and Heshbon, and Elealeh, and Sebam, and Nebo, and Beon,

۴ 4 زمینی که خداوند پیش روی جماعت اسرائیل مفتوح ساخته است، زمین مواشی است، و بندگانت صاحب مواشی می‌باشیم.

the land which Jehovah smote before the congregation of Israel, is a land for cattle; and thy servants have cattle.

۵ 5 پس گفتند: اگر درنظر تو التفات یافته‌ایم، این زمین به بندگانت به ملکیت داده شود، و ما را از اردن عبور مده.»

And they said, If we have found favor in thy sight, let this land be given unto thy servants for a possession; bring us not over the Jordan.

۶ 6 موسی به بنی جاد و بنی روبین گفت: «آیابرادران شما به جنگ روند و شما اینجا بنشینید؟

And Moses said unto the children of Gad, and to the children of Reuben, Shall your brethren go to the war, and shall ye sit here?

۷ 7 چرا دل بنی‌اسرائیل را افسرده می‌کنید تا به زمینی که خداوند به ایشان داده است، عبورنکنند؟

And wherefore discourage ye the heart of the children of Israel from going over into the land which Jehovah hath given them?

۸ 8 به همین طور پدران شما عمل نمودند، وقتی که ایشان را از قادش برنیع برای دیدن زمین فرستادم.

Thus did your fathers, when I sent them from Kadesh-barnea to see the land.

۹ 9 به وادی اشکول رفته، زمین را دیدند ودل بنی‌اسرائیل را افسرده ساختند تا به زمینی که خداوند به ایشان داده بود، داخل نشوند.

For when they went up unto the valley of Eshcol, and saw the land, they discouraged the heart of the children of Israel, that they should not go into the land which Jehovah had given them.

۱۰ 10 پس غضب خداوند در آن روز افروخته شد به حدی که قسم خورده، گفت:

And Jehovah’s anger was kindled in that day, and he sware, saying,

۱۱ 11 البته هیچکدام ازمردانی که از مصر بیرون آمدند از بیست ساله وبالاتر آن زمین را که برای ابراهیم و اسحاق ویعقوب قسم خوردم، نخواهند دید، چونکه ایشان مرا پیروی کامل ننمودند.

Surely none of the men that came up out of Egypt, from twenty years old and upward, shall see the land which I sware unto Abraham, unto Isaac, and unto Jacob; because they have not wholly followed me:

۱۲ 12 سوای کالیب بن یفنه قنزی و یوشع بن نون، چونکه ایشان خداوند را پیروی کامل نمودند.

save Caleb the son of Jephunneh the Kenizzite, and Joshua the son of Nun; because they have wholly followed Jehovah.

۱۳ 13 پس غضب خداوند بر اسرائیل افروخته شده، ایشان را چهل سال در بیابان آواره گردانید، تا تمامی آن گروهی که این شرارت را در نظر خداوند ورزیده بودند، هلاک شدند.

And Jehovah’s anger was kindled against Israel, and he made them wander to and fro in the wilderness forty years, until all the generation, that had done evil in the sight of Jehovah, was consumed.

۱۴ 14 و اینک شما به‌جای پدران خودانبوهی از مردان خطاکار برپا شده‌اید تا شدت غضب خداوند را بر اسرائیل باز زیاده کنید؟

And, behold, ye are risen up in your fathers’ stead, an increase of sinful men, to augment yet the fierce anger of Jehovah toward Israel.

۱۵ 15 زیرا اگر از پیروی او روبگردانید بار دیگرایشان را در بیابان ترک خواهد کرد و شما تمامی این قوم را هلاک خواهید ساخت.»

For if ye turn away from after him, he will yet again leave them in the wilderness; and ye will destroy all this people.

۱۶ 16 پس ایشان نزد وی آمده، گفتند: «آغلها رااینجا برای مواشی خود و شهرها بجهت اطفال خویش خواهیم ساخت.

And they came near unto him, and said, We will build sheepfolds here for our cattle, and cities for our little ones:

۱۷ 17 و خود مسلح شده، حاضر می‌شویم و پیش روی بنی‌اسرائیل خواهیم رفت تا آنها را به مکان ایشان برسانیم. واطفال ما از ترس ساکنان زمین در شهرهای حصاردار خواهند ماند.

but we ourselves will be ready armed to go before the children of Israel, until we have brought them unto their place: and our little ones shall dwell in the fortified cities because of the inhabitants of the land.

۱۸ 18 و تا هر یکی ازبنی‌اسرائیل ملک خود را نگرفته باشد، به خانه های خود مراجعت نخواهیم کرد.

We will not return unto our houses, until the children of Israel have inherited every man his inheritance.

۱۹ 19 زیرا که ما با ایشان در آن طرف اردن و ماورای آن ملک نخواهیم گرفت، چونکه نصیب ما به این طرف اردن به طرف مشرق به ما رسیده است.»

For we will not inherit with them on the other side of the Jordan, and forward; because our inheritance is fallen to us on this side of the Jordan eastward.

۲۰ 20 و موسی به ایشان گفت: «اگر این کار رابکنید و خویشتن را به حضور خداوند برای جنگ مهیا سازید،

And Moses said unto them, If ye will do this thing, if ye will arm yourselves to go before Jehovah to the war,

۲۱ 21 و هر مرد جنگی از شما به حضورخداوند از اردن عبور کند تا او دشمنان خود را ازپیش روی خود اخراج نماید،

and every armed man of you will pass over the Jordan before Jehovah, until he hath driven out his enemies from before him,

۲۲ 22 و زمین به حضور خداوند مغلوب شود، پس بعد از آن برگردیده، به حضور خداوند و به حضور اسرائیل بی‌گناه خواهید شد، و این زمین از جانب خداوندملک شما خواهد بود.

and the land is subdued before Jehovah; then afterward ye shall return, and be guiltless towards Jehovah, and towards Israel; and this land shall be unto you for a possession before Jehovah.

۲۳ 23 و اگر چنین نکنید اینک به خداوند گناه ورزیده‌اید، و بدانید که گناه شما، شما را درخواهد گرفت.

But if ye will not do so, behold, ye have sinned against Jehovah; and be sure your sin will find you out.

۲۴ 24 پس شهرها برای اطفال و آغلها برای گله های خود بنا کنید، و به آنچه از دهان شما درآمد، عمل نمایید.»

Build you cities for your little ones, and folds for your sheep; and do that which hath proceeded out of your mouth.

۲۵ 25 پس بنی جاد و بنی روبین موسی را خطاب کرده، گفتند: «بندگانت به طوری که آقای مافرموده است، خواهیم کرد.

And the children of Gad and the children of Reuben spake unto Moses, saying, Thy servants will do as my lord commandeth.

۲۶ 26 اطفال و زنان ومواشی و همه بهایم ما اینجا در شهرهای جلعادخواهند ماند.

Our little ones, our wives, our flocks, and all our cattle, shall be there in the cities of Gilead;

۲۷ 27 و جمیع بندگانت مهیای جنگ شده، چنانکه آقای ما گفته است به حضورخداوند برای مقاتله عبور خواهیم نمود.»

but thy servants will pass over, every man that is armed for war, before Jehovah to battle, as my lord saith.

۲۸ 28 پس موسی العازار کاهن، و یوشع بن نون، وروسای خاندان آبای اسباط بنی‌اسرائیل را درباره ایشان وصیت نمود.

So Moses gave charge concerning them to Eleazar the priest, and to Joshua the son of Nun, and to the heads of the fathers’ [houses] of the tribes of the children of Israel.

۲۹ 29 و موسی به ایشان گفت: «اگر جمیع بنی جاد و بنی روبین مهیای جنگ شده، همراه شما به حضور خداوند از اردن عبورکنند، و زمین پیش روی شما مغلوب شود، آنگاه زمین جلعاد را برای ملکیت به ایشان بدهید.

And Moses said unto them, If the children of Gad and the children of Reuben will pass with you over the Jordan, every man that is armed to battle, before Jehovah, and the land shall be subdued before you; then ye shall give them the land of Gilead for a possession:

۳۰ 30 واگر ایشان مهیا نشوند و همراه شما عبور ننمایند، پس در میان شما در زمین کنعان ملک بگیرند.»

but if they will not pass over with you armed, they shall have possessions among you in the land of Canaan.

۳۱ 31 بنی جاد و بنی روبین در جواب وی گفتند: «چنانکه خداوند به بندگانت گفته است، همچنین خواهیم کرد.

And the children of Gad and the children of Reuben answered, saying, As Jehovah hath said unto thy servants, so will we do.

۳۲ 32 ما مهیای جنگ شده، پیش روی خداوند به زمین کنعان عبور خواهیم کرد، و ملک نصیب ما به این طرف اردن داده شود.»

We will pass over armed before Jehovah into the land of Canaan, and the possession of our inheritance [shall remain] with us beyond the Jordan.

۳۳ 33 پس موسی به ایشان یعنی به بنی جاد وبنی روبین و نصف سبط منسی ابن یوسف، مملکت سیحون، ملک اموریان و مملکت عوج ملک باشان را داد، یعنی زمین را با شهرهایش وحدود شهرهایش، زمین را از هر طرف.

And Moses gave unto them, even to the children of Gad, and to the children of Reuben, and unto the half-tribe of Manasseh the son of Joseph, the kingdom of Sihon king of the Amorites, and the kingdom of Og king of Bashan, the land, according to the cities thereof with [their] borders, even the cities of the land round about.

۳۴ 34 وبنی جاد، دیبون و عطاروت و عروعیر.

And the children of Gad built Dibon, and Ataroth, and Aroer,

۳۵ 35 وعطروت، شوفان و یعزیز و یجبهه.

and Atroth-shophan, and Jazer, and Jogbehah,

۳۶ 36 و بیت نمره و بیت هاران را بنا کردند یعنی شهرهای حصارداررا با آغلهای گله‌ها.

and Beth-nimrah, and Beth-haran: fortified cities, and folds for sheep.

۳۷ 37 و بنی روبین حشبون والیعاله و قریتایم.

And the children of Reuben built Heshbon, and Elealeh, and Kiriathaim,

۳۸ 38 و نبو و بعل معون که نام این دورا تغییر دادند و سبمه را بنا کردند و شهرهایی راکه بنا کردند به نامها مسمی ساختند.

and Nebo, and Baal-meon, (their names being changed, ) and Sibmah: and they gave other names unto the cities which they builded.

۳۹ 39 وبنی ماکیر بن منسی به جلعاد رفته، آن را گرفتند واموریان را که در آن بودند، اخراج نمودند.

And the children of Machir the son of Manasseh went to Gilead, and took it, and dispossessed the Amorites that were therein.

۴۰ 40 وموسی جلعاد را به ماکیر بن منسی داد و او در آن ساکن شد.

And Moses gave Gilead unto Machir the son of Manasseh; and he dwelt therein.

۴۱ 41 و یائیر بن منسی رفته، قصبه هایش راگرفت، و آنها را حووت یائیر نامید.

And Jair the son of Manasseh went and took the towns thereof, and called them Havvoth-jair.

۴۲ 42 و نوبح رفته، قنات و دهاتش را گرفته، آنها را به اسم خودنوبح نامید.

And Nobah went and took Kenath, and the villages thereof, and called it Nobah, after his own name.