ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Tada odgovori Elifas Temanac i reèe:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

Ako ti progovorimo, da ti neæe biti dosadno? ali ko bi se mogao uzdržati da ne govori?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Gle, uèio si mnoge, i ruke iznemogle krijepio si;

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Rijeèi su tvoje podizale onoga koji padaše, i utvrðivao si koljena koja klecahu.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

A sada kad doðe na tebe, klonuo si; kad se tebe dotaèe, smeo si se.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Nije li pobožnost tvoja bila uzdanje tvoje? i dobrota putova tvojih nadanje tvoje?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Opomeni se, ko je prav poginuo, i gdje su pravedni istrijebljeni?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Kako sam ja vidio, koji oru muku i siju nevolju, to i žanju.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Od dihanja Božijega ginu, i od daha nozdara njegovijeh nestaje ih.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

Rika lavu, i glas ljutom lavu i zubi laviæima satiru se.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

Lav gine nemajuæi lova, i laviæi rasipaju se.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Još doðe tajno do mene rijeè, i uho moje doèu je malo.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

U mislima o noænijem utvarama, kad tvrd san pada na ljude,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Strah poduze me i drhat, od kojega ustreptaše sve kosti moje,

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

I duh proðe ispred mene, i dlake na tijelu mojem nakostriješiše se.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Stade, ali mu ne poznah lica; prilika bijaše pred oèima mojima, i muèeæi èuh glas:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

Eda li je èovjek pravedniji od Boga? eda li je èovjek èistiji od tvorca svojega?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Gle, slugama svojim ne vjeruje, i u anðela svojih nalazi nedostataka;

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

Akamoli u onijeh koji stoje u kuæama zemljanijem, kojima je temelj na prahu i satiru se brže nego moljac.

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Od jutra do veèera satru se, i nestane ih navijek da niko i ne opazi.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Slava njihova ne prolazi li s njima? Umiru, ali ne u mudrosti.