عبرانیان 11

۱ 1 پس ایمان، اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان چیزهای نادیده.

Faith is the realisation of things hoped for – the proof of things not seen.

۲ 2 زیرا که به این، برای قدما شهادت داده شد.

And it was for faith that the people of old were renowned.

۳ 3 به ایمان فهمیده‌ایم که عالم‌ها به کلمه خدامرتب گردید، حتی آنکه چیزهای دیدنی ازچیزهای نادیدنی ساخته شد. (aiōn g165)

Faith enables us to perceive that the universe was created at the bidding of God – so that we know that what we see was not made out of visible things. (aiōn g165)

۴ 4 به ایمان هابیل قربانی نیکوتر از قائن را به خدا گذرانید و به‌سبب آن شهادت داده شد که عادل است، به آنکه خدا به هدایای او شهادت می‌دهد؛ و به‌سبب همان بعد از مردن هنوزگوینده است.

Faith made the sacrifice which Abel offered to God a better sacrifice than Cain’s, and won him renown as a righteous man, God himself establishing his renown by accepting his gifts; and it is by the example of his faith that Abel, though dead, still speaks.

۵ 5 به ایمان خنوخ منتقل گشت تا موت را نبیندو نایاب شد چرا‌که خدا او را منتقل ساخت زیراقبل از انتقال وی شهادت داده شد که رضامندی خدا را حاصل کرد.

Faith led to Enoch’s removal from earth, so that he might not experience death. “He could not be found because God had removed him.” For, before his removal, he was renowned as having pleased God;

۶ 6 لیکن بدون ایمان تحصیل رضامندی او محال است، زیرا هر‌که تقرب به خدا جوید، لازم است که ایمان آورد بر اینکه اوهست و جویندگان خود را جزا می‌دهد.

but without faith it is impossible to please him, for he who comes to God must believe that God exists, and that he rewards those who seek for him.

۷ 7 به ایمان نوح چون درباره اموری که تا آن وقت دیده نشده، الهام یافته بود، خداترس شده، کشتی‌ای بجهت اهل خانه خود بساخت و به آن، دنیا را ملزم ساخته، وارث آن عدالتی که از ایمان است گردید.

It was faith that enabled Noah, after he had received the divine warning about what could not then be foreseen, to build, in reverent obedience, an ark in which to save his family. By his faith he condemned the world, and became possessed of that righteousness which follows on faith.

۸ 8 به ایمان ابراهیم چون خوانده شد، اطاعت نمود و بیرون رفت به سمت آن مکانی که می‌بایست به میراث یابد. پس بیرون آمد ونمی دانست به کجا می‌رود.

It was faith that enabled Abraham to obey the call that he received, and to set out for the place which he was afterwards to obtain as his own; and he set out not knowing where he was going.

۹ 9 و به ایمان در زمین وعده مثل زمین بیگانه غربت پذیرفت و درخیمه‌ها با اسحاق و یعقوب که در میراث همین وعده شریک بودند مسکن نمود.

It was faith that made him go to live as an emigrant in the promised land – as in a strange country – living there in tents with Isaac and Jacob, who shared the promise with him.

۱۰ 10 زانرو که مترقب شهری بابنیاد بود که معمار و سازنده آن خداست.

For he was looking for the city with the sure foundations, whose architect and builder is God.

۱۱ 11 به ایمان خود ساره نیز قوت قبول نسل یافت و بعد از انقضای وقت زایید، چونکه وعده‌دهنده را امین دانست.

Again, it was faith that enabled Sarah to conceive (though she was past the age for childbearing), because she felt sure that he who had given her the promise would not fail her.

۱۲ 12 و از این سبب، ازیک نفر و آن هم مرده، مثل ستارگان آسمان، کثیرو مانند ریگهای کنار دریا، بی‌شمار زاییده شدند.

And so from one man – and that when his powers were dead – there sprang a people as numerous “as the stars in the heavens or the countless grains of sand on the shore.”

۱۳ 13 در ایمان همه ایشان فوت شدند، درحالیکه وعده‌ها را نیافته بودند، بلکه آنها را از دوردیده، تحیت گفتند و اقرار کردند که بر روی زمین، بیگانه و غریب بودند.

All these died sustained by faith. They did not obtain the promised blessings, but they saw them from a distance and welcomed the sight, and they acknowledged themselves to be only foreigners and strangers on the earth.

۱۴ 14 زیرا کسانی که همچنین می‌گویند، ظاهر می‌سازند که در جستجوی وطنی هستند.

Those who speak like this show plainly that they are seeking their homeland.

۱۵ 15 و اگر جایی را که از آن بیرون آمدند، بخاطر می‌آوردند، هرآینه فرصت می‌داشتند که (بدانجا) برگردند.

If they had been thinking of the land that they had left, they could have found opportunities to return.

۱۶ 16 لکن الحال مشتاق وطنی نیکوتر یعنی (وطن ) سماوی هستند و از اینرو خدا از ایشان عار ندارد که خدای ایشان خوانده شود، چونکه برای ایشان شهری مهیا ساخته است.

But no, they were longing for a better, a heavenly, land! And therefore God was not ashamed to be called their God; indeed he had already prepared them a city.

۱۷ 17 به ایمان ابراهیم چون امتحان شد، اسحاق را گذرانید و آنکه وعده‌ها را پذیرفته بود، پسریگانه خود را قربانی می‌کرد؛

It was faith that enabled Abraham, when put to the test, to offer Isaac as a sacrifice – he who had received the promises offering up his only son,

۱۸ 18 که به او گفته شده بود که «نسل تو به اسحاق خوانده خواهد شد.»

of whom it had been said – “It is through Isaac that there will be descendants to bear your name.”

۱۹ 19 چونکه یقین دانست که خدا قادر بربرانگیزانیدن از اموات است و همچنین او را درمثلی از اموات نیز باز‌یافت.

For he argued that God was even able to raise a man from the dead – and indeed, figuratively speaking, Abraham did receive Isaac back from the dead.

۲۰ 20 به ایمان اسحاق نیز یعقوب و عیسو را درامور آینده برکت داد.

It was faith that enabled Isaac to bless Jacob and Esau, even with regard to the future.

۲۱ 21 به ایمان یعقوب در وقت مردن خود، هریکی از پسران یوسف را برکت داد و بر سر عصای خود سجده کرد.

Faith enabled Jacob, when dying, to give his blessing to each of the sons of Joseph, and “to bow himself in worship as he leant on the top of his staff.”

۲۲ 22 به ایمان یوسف در حین وفات خود، ازخروج بنی‌اسرائیل اخبار نمود و درباره استخوانهای خود وصیت کرد.

Faith caused Joseph, when his end was near, to speak of the future migration of the Israelites, and to give instructions with regard to his bones.

۲۳ 23 به ایمان موسی چون متولد شد، والدینش او را طفلی جمیل یافته، سه ماه پنهان کردند و ازحکم پادشاه بیم نداشتند.

Faith caused the parents of Moses to hide the child for three months after his birth, for they saw that he was a beautiful child; and they would not respect the king’s order.

۲۴ 24 به ایمان چون موسی بزرگ شد، ابا نمود ازاینکه پسر دختر فرعون خوانده شود،

It was faith that caused Moses, when he was grown up, to refuse the title of “son of a daughter of Pharaoh.”

۲۵ 25 و ذلیل بودن با قوم خدا را پسندیده تر داشت از آنکه لذت اندک زمانی گناه را ببرد؛

He preferred sharing the hardships of God’s people to enjoying the short-lived pleasures of sin.

۲۶ 26 و عار مسیح رادولتی بزرگتر از خزائن مصر پنداشت زیرا که به سوی مجازات نظر می‌داشت.

For he counted “the reproaches that are heaped on the Christ” of greater value than the treasures of Egypt, looking forward, as he did, to the reward awaiting him.

۲۷ 27 به ایمان، مصررا ترک کرد و از غضب پادشاه نترسید زیرا که چون آن نادیده را بدید، استوار ماند.

Faith caused him to leave Egypt, though undaunted by the king’s anger, for he was strengthened in his endurance by the vision of the invisible God.

۲۸ 28 به ایمان، عید فصح و پاشیدن خون را بعمل آورد تاهلاک کننده نخستزادگان، بر ایشان دست نگذارد.

Faith led him to institute the Passover and the sprinkling of the blood, so that the Destroyer might not touch the eldest children of the Israelites.

۲۹ 29 به ایمان، از بحر قلزم به خشکی عبورنمودند واهل مصر قصد آن کرده، غرق شدند.

Faith enabled the people to cross the Red Sea, as if it had been dry land, while the Egyptians, when they attempted to do so, were drowned.

۳۰ 30 به ایمان حصار اریحا چون هفت روز آن راطواف کرده بودند، به زیر افتاد.

Faith caused the walls of Jericho to fall after being encircled for seven days.

۳۱ 31 به ایمان، راحاب فاحشه با عاصیان هلاک نشد زیرا که جاسوسان را به سلامتی پذیرفته بود.

Faith saved Rahab, the prostitute, from perishing with the unbelievers, after she had entertained the spies with friendliness.

۳۲ 32 و دیگر‌چه گویم؟ زیرا که وقت مرا کفاف نمی دهد که از جدعون و باراق و شمشون و یفتاح و داود و سموئیل و انبیا اخبار نمایم،

Need I add anything more? Time would fail me if I attempted to relate the stories of Gideon, Barak, Samson, and Jephthah, and those of David, Samuel, and the prophets.

۳۳ 33 که ازایمان، تسخیر ممالک کردند و به اعمال صالحه پرداختند و وعده‌ها را پذیرفتند و دهان شیران رابستند،

By their faith they subdued kingdoms, ruled righteously, gained the fulfilment of God’s promises, shut the mouths of lions,

۳۴ 34 سورت آتش را خاموش کردند و از دم شمشیرها رستگار شدند و از ضعف، توانایی یافتند و در جنگ شجاع شدند و لشکرهای غربارا منهزم ساختند.

quelled the fury of the flames, escaped the edge of the sword, found strength in the hour of weakness, displayed their prowess in war, and routed hostile armies.

۳۵ 35 زنان، مردگان خود را به قیامتی باز‌یافتند، لکن دیگران معذب شدند وخلاصی را قبول نکردند تا به قیامت نیکوتربرسند.

Women received back their dead raised to life. Some were tortured on the wheel, and refused release in order that they might rise to a better life.

۳۶ 36 و دیگران از استهزاها و تازیانه‌ها بلکه از بندها و زندان آزموده شدند.

Others had to face taunts and blows, and even chains and imprisonment.

۳۷ 37 سنگسارگردیدند و با اره دوپاره گشتند. تجربه کرده شدندو به شمشیر مقتول گشتند. در پوستهای گوسفندان و بزها محتاج و مظلوم و ذلیل و آواره شدند.

They were stoned to death, they were tortured, they were swan asunder, they were put to the sword; they wandered about clothed in the skins of sheep or goats, destitute, persecuted, ill-used –

۳۸ 38 آنانی که جهان لایق ایشان نبود، درصحراها و کوهها و مغاره‌ها و شکافهای زمین پراکنده گشتند.

people of whom the world was not worthy – roaming in lonely places, and on the mountains, and in caves and holes in the ground.

۳۹ 39 پس جمیع ایشان با اینکه از ایمان شهادت داده شدند، وعده را نیافتند.

Yet, though they all won renown by their faith, they did not obtain the final fulfilment of God’s promise;

۴۰ 40 زیرا خدا برای ماچیزی نیکوتر مهیا کرده است تا آنکه بدون ماکامل نشوند.

since God had in view some better thing for us, so that they would only reach perfection together with us.

Cain and Abel Offer Their Sacrifices