کارهای رسولان 4

۱ 1 و چون ایشان با قوم سخن می‌گفتند، کهنه وسردار سپاه هیکل و صدوقیان بر سر ایشان تاختند،

While Peter and John were still speaking to the people, the chief priest, with the officer in charge at the Temple and the Sadducees, came up to them,

۲ 2 چونکه مضطرب بودند از اینکه ایشان قوم را تعلیم می‌دادند و در عیسی به قیامت ازمردگان اعلام می‌نمودند.

much annoyed because they were teaching the people, and because, through Jesus, they were preaching the resurrection from the dead.

۳ 3 پس دست بر ایشان انداخته، تا فردا محبوس نمودند زیرا که آن، وقت عصر بود.

They arrested the apostles and, as it was already evening, had them placed in custody until the next day.

۴ 4 اما بسیاری از آنانی که کلام را شنیدند ایمان آوردند و عدد ایشان قریب به پنج هزاررسید.

Many, however, of those who had heard the apostles’ message became believers in Christ, the number of the men alone amounting to about five thousand.

۵ 5 بامدادان روسا و مشایخ و کاتبان ایشان دراورشلیم فراهم آمدند،

The next day, a meeting of the leaders of the people, the elders, and the teachers of the Law was held in Jerusalem.

۶ 6 با حنای رئیس کهنه وقیافا و یوحنا و اسکندر و همه کسانی که از قبیله رئیس کهنه بودند.

There were present Annas the high priest, Caiaphas, John, Alexander, and all who were of High-Priestly rank.

۷ 7 و ایشان را در میان بداشتند واز ایشان پرسیدند که «شما به کدام قوت و به چه نام این کار را کرده‌اید؟»

They had Peter and John brought before them, and questioned them. ‘By what power,’ they asked, ‘Or in whose name have men like you done this thing?’

۸ 8 آنگاه پطرس ازروح‌القدس پر شده، بدیشان گفت: «ای روسای قوم و مشایخ اسرائیل،

Then, Peter, filled with the Holy Spirit, said, ‘Leaders of the people and elders,

۹ 9 اگر امروز از ما بازپرس می‌شود درباره احسانی که بدین مرد ضعیف شده، یعنی به چه سبب او صحت یافته است،

since we are on our trial today for a kind act done to a helpless man, and are asked in what way the man here before you has been cured,

۱۰ 10 جمیع شما و تمام قوم اسرائیل را معلوم باد که به نام عیسی مسیح ناصری که شما مصلوب کردید و خدا او را از مردگان برخیزانید، در او این کس به حضور شما تندرست ایستاده است.

let me tell you all and all the people of Israel, that it is by the name of Jesus Christ of Nazareth, whom you crucified and whom God raised from the dead – it is, I say, by his name that this man stands here before you lame no longer.

۱۱ 11 این است آن سنگی که شما معماران آن را رد کردید والحال سر زاویه شده است.

Jesus is “the stone which, scorned by you the builders, has yet become the corner stone.”

۱۲ 12 و در هیچ‌کس غیراز او نجات نیست زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم عطانشده که بدان باید ما نجات یابیم.»

And salvation is in him alone; for there is no other name in the whole world, given to people, to which we must look for our salvation.’

۱۳ 13 پس چون دلیری پطرس و یوحنا را دیدندو دانستند که مردم بی‌علم و امی هستند، تعجب کردند و ایشان را شناختند که از همراهان عیسی بودند.

When the Council saw how boldly Peter and John spoke, and found that they were uneducated men of humble station, they were surprised, and realised that they had been companions of Jesus.

۱۴ 14 و چون آن شخص را که شفا یافته بود باایشان ایستاده دیدند، نتوانستند به ضد ایشان چیزی گویند.

But, when they looked at the man who had been healed, standing there with them, they had nothing to say.

۱۵ 15 پس حکم کردند که ایشان ازمجلس بیرون روند و با یکدیگر مشورت کرده، گفتند

So they ordered them out of court, and then began consulting together.

۱۶ 16 که «با این دو شخص چه کنیم؟ زیرا که برجمیع سکنه اورشلیم واضح شد که معجزه‌ای آشکار از ایشان صادر گردید و نمی توانیم انکار کرد.

‘What are we to do to these men?’ they asked one another. ‘That a remarkable sign has been given through them is obvious to everyone living in Jerusalem, and we cannot deny it.

۱۷ 17 لیکن تا بیشتر در میان قوم شیوع نیابد، ایشان را سخت تهدید کنیم که دیگر با هیچ‌کس این اسم را به زبان نیاورند.»

But, to prevent this thing from spreading further among the people, let us warn them not to speak in this name any more to anyone whatever.’

۱۸ 18 پس ایشان راخواسته قدغن کردند که هرگز نام عیسی را بر زبان نیاورند و تعلیم ندهند.

So they called the apostles in, and ordered them not to speak or teach in the name of Jesus.

۱۹ 19 اما پطرس و یوحنا درجواب ایشان گفتند: «اگر نزد خدا صواب است که اطاعت شما را بر اطاعت خدا ترجیح دهیم حکم کنید.

But Peter and John replied, ‘Whether it is right, in the sight of God, to listen to you rather than to him – judge for yourselves,

۲۰ 20 زیرا که ما را امکان آن نیست که آنچه دیده و شنیده‌ایم، نگوییم.»

for we cannot help speaking of what we have seen and heard.’

۲۱ 21 و چون ایشان رازیاد تهدید نموده بودند، آزاد ساختند چونکه راهی نیافتند که ایشان را معذب سازند به‌سبب قوم زیرا همه به واسطه آن ماجرا خدا را تمجیدمی نمودند،

However, after further warnings, the Council set them at liberty, not seeing any safe way of punishing them, because of the people, for they were all praising God for what had occurred;

۲۲ 22 زیرا آن شخص که معجزه شفا دراو پدید گشت، بیشتر از چهل ساله بود.

for the man who was the subject of this miraculous cure was more than forty years old.

۲۳ 23 و چون رهایی یافتند، نزد رفقای خودرفتند و ایشان را از آنچه روسای کهنه و مشایخ بدیشان گفته بودند، مطلع ساختند.

After they had been set at liberty, the apostles went to their friends and told them what the chief priests and the elders had said to them.

۲۴ 24 چون این راشنیدند، آواز خود را به یکدل به خدا بلند کرده، گفتند: «خداوندا، تو آن خدا هستی که آسمان وزمین و دریا و آنچه در آنها است آفریدی،

All who heard their story, moved by a common impulse, raised their voices to God in prayer: ‘Sovereign Lord, it is you who has made the heavens, the earth, the sea, and everything that is in them,

۲۵ 25 که بوسیله روح‌القدس به زبان پدر ما و بنده خودداود گفتی “چرا امت‌ها هنگامه می‌کنند و قومها به باطل می‌اندیشند؛

and who, by the lips of our ancestor, your servant David, who spoke under the influence of the Holy Spirit, have said – “Why did the nations rage, and the peoples form vain designs?

۲۶ 26 سلاطین زمین برخاستند وحکام با هم مشورت کردند، برخلاف خداوند وبرخلاف مسیحش.”

The kings of the earth set their array, and its rulers gathered together, against the Lord and against his Christ.”

۲۷ 27 زیرا که فی الواقع بر بنده قدوس تو عیسی که او را مسح کردی، هیرودیس و پنطیوس پیلاطس با امت‌ها و قومهای اسرائیل با هم جمع شدند،

There have indeed gathered together in this city against your holy servant Jesus, whom you has consecrated the Christ, not Herod and Pontius Pilate only, but the nations and the people of Israel besides –

۲۸ 28 تا آنچه را که دست و رای تو از قبل مقدر فرموده بود، به‌جا آورند.

yet only to do what you, by your power and of your own will, did long ago destine to be done.

۲۹ 29 و الان ای خداوند، به تهدیدات ایشان نظر کن و غلامان خود را عطا فرما تا به دلیری تمام به کلام تو سخن گویند،

Now, therefore, Lord, mark their threats, and enable your servants, with all fearlessness, to tell your message,

۳۰ 30 به دراز کردن دست خود، بجهت شفادادن و جاری کردن آیات و معجزات به نام بنده قدوس خود عیسی.»

while you stretch out your hand to heal, and cause signs and wonders to take place through the name of your holy servant Jesus.’

۳۱ 31 و چون ایشان دعا کرده بودند، مکانی که درآن جمع بودند به حرکت آمد و همه به روح‌القدس پر شده، کلام خدا را به دلیری می‌گفتند.

When their prayer was ended, the place in which they were assembled was shaken; and they were all filled with the Holy Spirit, and began to tell God’s message fearlessly.

۳۲ 32 و جمله مومنین را یک دل و یک جان بود، بحدی که هیچ‌کس چیزی از اموال خودرا از آن خود نمی دانست، بلکه همه‌چیز رامشترک می‌داشتند.

The whole body of those who had become believers in Christ were of one heart and mind. Not one of them claimed any of his goods as his own, but everything was held for the common use.

۳۳ 33 و رسولان به قوت عظیم به قیامت عیسی خداوند شهادت می‌دادند و فیضی عظیم برهمگی ایشان بود.

The apostles continued with great power to bear their testimony to the resurrection of the Lord Jesus, and God’s blessing rested on them all abundantly.

۳۴ 34 زیرا هیچ‌کس از آن گروه محتاج نبود زیرا هر‌که صاحب زمین یا خانه بود، آنها را فروختند و قیمت مبیعات را آورده،

Nor was there anyone in need among them, for all who were owners of land or houses sold them, and brought the proceeds of the sales

۳۵ 35 به قدمهای رسولان می‌نهادند و به هر یک بقدراحتیاجش تقسیم می‌نمودند.

and laid them at the apostles’ feet; and then everyone received a share in proportion to his wants.

۳۶ 36 و یوسف که رسولان او را برنابا یعنی ابن الوعظ لقب دادند، مردی از سبط لاوی و از طایفه قپرسی،

A Levite of Cyprian birth, named Joseph, (who had received from the apostles the additional name of “Barnabas” – which means “The Consoler,”)

۳۷ 37 زمینی را که داشت فروخته، قیمت آن را آورد و پیش قدمهای رسولان گذارد.

Sold a farm that belonged to him, and brought the money and laid it at the apostles’ feet.