دوم قرنتیان 5

۱ 1 زیرا می‌دانیم که هرگاه این خانه زمینی خیمه ما ریخته شود، عمارتی از خداداریم، خانه‌ای ناساخته شده به‌دستها و جاودانی در آسمانها. (aiōnios g166)

For we know that if our tent – that earthly body which is now our home – is taken down, we have a house of God’s building, a home not made by hands, imperishable, in heaven. (aiōnios g166)

۲ 2 زیرا که در این هم آه می‌کشیم، چونکه مشتاق هستیم که خانه خود را که ازآسمان است بپوشیم،

Even while in our present body we sigh, longing to put over it our heavenly house,

۳ 3 اگر فی الواقع پوشیده و نه عریان یافت شویم.

sure that, when we have put it on, we will never be found naked.

۴ 4 از آنرو که ما نیز که در این خیمه هستیم، گرانبار شده، آه می‌کشیم، از آن جهت که نمی خواهیم این را بیرون کنیم، بلکه آن را بپوشیم تا فانی در حیات غرق شود.

For we who are in this tent sigh under our burden, unwilling to take it off, yet wishing to put our heavenly body over it, so that all that is mortal may be absorbed in life.

۵ 5 اما او که ما را برای این درست ساخت خدا است که بیعانه روح را به ما می‌دهد.

And he who has prepared us for this change is God, who has also given us his Spirit as a pledge.

۶ 6 پس دائم خاطرجمع هستیم و می‌دانیم که مادامی که در بدن متوطنیم، از خداوند غریب می‌باشیم.

Therefore we are always confident, knowing that, while our home is in the body, we are absent from our home with the Lord.

۷ 7 (زیرا که به ایمان رفتار می‌کنیم نه به دیدار)

For we guide our lives by faith, and not by what we see.

۸ 8 پس خاطرجمع هستیم و این را بیشترمی پسندیم که از بدن غربت کنیم و به نزد خداوندمتوطن شویم.

And in this confidence we would gladly leave our home in the body, and make our home with the Lord.

۹ 9 لهذا حریص هستیم بر اینکه خواه متوطن و خواه غریب، پسندیده او باشیم.

Therefore, whether in our home or absent from our home, our one ambition is to please him.

۱۰ 10 زیرا لازم است که همه ما پیش مسند مسیح حاضر شویم تا هرکس اعمال بدنی خود را بیابد، بحسب آنچه کرده باشد، چه نیک چه بد.

For at the court of the Christ we must all appear in our true characters, so that each may reap the results of the life which he has lived in the body, in accordance with his actions – whether good or worthless.

۱۱ 11 پس چون ترس خدا را دانسته‌ایم، مردم رادعوت می‌کنیم. اما به خدا ظاهر شده‌ایم و امیدوارم به ضمایر شما هم ظاهر خواهیم شد.

Therefore, because we know the fear inspired by the Lord, it is true that we are trying to win people over, but our motives are plain to God; and I hope that in your inmost hearts they are plain to you also.

۱۲ 12 زیرا بار دیگر برای خود به شما سفارش نمی کنیم، بلکه سبب افتخار درباره خود به شمامی دهیم تا شما را جوابی باشد برای آنانی که درظاهر نه در دل فخر می‌کنند.

We are not ‘commending ourselves’ again to you, but rather are giving you cause for pride in us, so that you may have an answer ready for those who pride themselves on appearances and not on character.

۱۳ 13 زیرا اگر بی‌خودهستیم برای خداست و اگر هشیاریم برای شمااست.

For, if we were ‘beside ourselves,’ it was in God’s service! If we are not in our senses, it is in yours!

۱۴ 14 زیرا محبت مسیح ما را فرو گرفته است، چونکه این را دریافتیم که یک نفر برای همه مردپس همه مردند.

It is the love of the Christ which compels us, when we reflect that, as one died for all, therefore all died;

۱۵ 15 و برای همه مرد تا آنانی که زنده‌اند، از این به بعد برای خویشتن زیست نکنندبلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.

and that he died for all, so that the living should no longer live for themselves, but for him who died and rose for them.

۱۶ 16 بنابراین، ما بعد از این هیچ‌کس را بحسب جسم نمی شناسیم، بلکه هرگاه مسیح را هم بحسب جسم شناخته بودیم، الان دیگر او رانمی شناسیم.

For ourselves, then, from this time forward, we refuse to regard anyone from the world’s standpoint. Even if we once thought of Christ from the standpoint of the world, yet now we do so no longer.

۱۷ 17 پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقت تازه‌ای است؛ چیزهای کهنه درگذشت، اینک همه‌چیز تازه شده است.

Therefore, if anyone is in union with Christ, he is a new being! His old life has passed away; a new life has begun!

۱۸ 18 و همه‌چیز ازخدا که ما را بواسطه عیسی مسیح با خود مصالحه داده و خدمت مصالحه را به ما سپرده است.

But all this is the work of God, who reconciled us to himself through Christ, and gave us the ministry of reconciliation –

۱۹ 19 یعنی‌اینکه خدا در مسیح بود و جهان را باخود مصالحه می‌داد و خطایای ایشان را بدیشان محسوب نداشت و کلام مصالحه را به ما سپرد.

To proclaim that God, in Christ, was reconciling the world to himself, not reckoning people’s offences against them, and that he had entrusted us with the message of this reconciliation.

۲۰ 20 پس برای مسیح ایلچی هستیم که گویا خدا به زبان ما وعظ می‌کند. پس بخاطر مسیح استدعامی کنیم که با خدا مصالحه کنید.

It is, then, on Christ’s behalf that we are acting as ambassadors, God, as it were, appealing to you through us. We implore you on Christ’s behalf – Be reconciled to God.

۲۱ 21 زیرا او را که گناه نشناخت در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم.

For our sake God made Christ, who was innocent of sin, one with our sinfulness, so that in him we might be made one with the righteousness of God.