اول قرنتیان 5

۱ 1 فی الحقیقه شنیده می‌شود که در میان شمازنا پیدا شده است، و چنان زنایی که درمیان امت‌ها هم نیست؛ که شخصی زن پدر خود را داشته باشد.

There is a wide-spread report respecting a case of immorality among you, and that, too, of a kind that does not occur even among the Gentiles – a man, I hear, is living with his father’s wife!

۲ 2 و شما فخر می‌کنید بلکه ماتم هم ندارید، چنانکه باید تا آن کسی‌که این عمل را کرداز میان شما بیرون شود.

Instead of grieving over it and taking steps for the expulsion of the man who has done this thing, is it possible that you are still puffed up?

۳ 3 زیرا که من هرچند درجسم غایبم، اما در روح حاضرم؛ و الان چون حاضر، حکم کردم در حق کسی‌که این را چنین کرده است.

For I myself, though absent in body, have been present with you in spirit, and in the name of our Lord Jesus I have already passed judgment, just as if I had been present, on the man who has acted in this way.

۴ 4 به نام خداوند ما عیسی مسیح، هنگامی که شما با روح من با قوت خداوند ماعیسی مسیح جمع شوید،

I have decided – having been present in spirit at your meetings, when the power of the Lord Jesus was with us –

۵ 5 که چنین شخص به شیطان سپرده شود بجهت هلاکت جسم تا روح در روز خداوند عیسی نجات یابد.

to deliver such a man as this over to Satan, that what is sensual in him may be destroyed, so that his spirit may be saved at the day of the Lord.

۶ 6 فخر شما نیکو نیست. آیا آگاه نیستید که اندک خمیرمایه، تمام خمیر را مخمر می‌سازد؟

Your boasting is unseemly. Don’t you know that even a little yeast leavens all the dough?

۷ 7 پس خود را از خمیرمایه کهنه پاک سازید تافطیر تازه باشید، چنانکه بی‌خمیرمایه هستید زیراکه فصح ما مسیح در راه ما ذبح شده است.

Get rid entirely of the old leaven, so that you may be like new dough – free from leaven, as in truth you are. For our passover lamb is already sacrificed – Christ himself;

۸ 8 پس عید را نگاه داریم نه به خمیرمایه کهنه و نه به خمیرمایه بدی و شرارت، بلکه به فطیر ساده دلی و راستی.

therefore let us keep our festival, not with the leaven of former days, nor with the leaven of vice and wickedness, but with the unleavened bread of sincerity and truth.

۹ 9 در آن رساله به شما نوشتم که با زانیان معاشرت نکنید.

I told you, in my letter, not to associate with immoral people –

۱۰ 10 لکن نه مطلق با زانیان این جهان یا طمعکاران و یا ستمکاران یا بت‌پرستان، که در این صورت می‌باید از دنیا بیرون شوید.

not, of course, meaning people of the world who are in immoral, or who are covetous and grasping, or who worship idols; for then you would have to leave the world altogether.

۱۱ 11 لکن الان به شما می‌نویسم که اگر کسی‌که به برادر نامیده می‌شود، زانی یا طماع یا بت‌پرست یافحاش یا میگسار یا ستمگر باشد، با چنین شخص معاشرت مکنید بلکه غذا هم مخورید.

But, as things are, I say that you are not to associate with anyone who, although a follower of Christ in name, is immoral, or covetous, or an idolater, or abusive, or a drunkard, or grasping – no, not even to sit down to eat with such people.

۱۲ 12 زیرا مرا چه‌کار است که بر آنانی که خارج اندداوری کنم. آیا شما بر اهل داخل داوری نمی کنید؟

What have I to do with judging those outside the church? Is it not for you to judge those who are within the church,

۱۳ 13 لکن آنانی را که خارج‌اند خدا داوری خواهد کرد. پس آن شریر را از میان خودبرانید.

while God judges those who are outside? Put away the wicked from among you.