< Ohabolana 17 >

1 Hàmake ty pilipito’e maike am-pianjiñañe, ta ty anjomba lifo-takataka mitraoke falaiñañe.
Melhor é um bocado secco, e com elle a tranquillidade, do que a casa cheia de victimas, com contenda.
2 Ty ondevo mitoloñ’ an-kahiti’e ty hifehe ty anake mahasalatse, ie hifanjara lova aman-droahalahy.
O servo prudente dominará sobre o filho que faz envergonhar; e entre os irmãos repartirá a herança.
3 Tranaheñe an-tsinihara ty volafoty naho an-daforo ty volamena, vaho Iehovà ro mpitsòk’ arofo.
O crisol é para a prata, e o forno para o oiro; mas o Senhor prova os corações.
4 Mañaon-tsoñin-tsereheñe ty lo-tsereke, tsatsihe’ i remborake ty lela manivetive.
O malfazejo attenta para o labio iniquo: o mentiroso inclina os ouvidos á lingua maligna.
5 Mañìnje i Andrianamboatse aze t’ie mañinje o rarakeo; tsy ho po-lafa ty mitohàke ami’ty hankàñe.
O que escarnece do pobre insulta ao que o creou: o que se alegra da calamidade não ficará innocente.
6 Sabakan-engen-droanjia o afe’eo, vaho enge’ o anakeo o rae’eo.
Corôa dos velhos são os filhos dos filhos; e a gloria dos filhos são seus paes.
7 Tsy mañeva i dagola ty enta-soa-fehe; lombolombo zay ty soñy vìlañe an-droandriañe.
Não convem ao tolo o labio excellente: quanto menos ao principe o labio mentiroso.
8 Vatosoa am-pihainom-pahazo aze ty falalàñe, mampitombo mb’atia mb’aroa.
Pedra preciosa é o presente aos olhos dos que o recebem; para onde quer que se volver, servirá de proveito.
9 Mpipay hatea ty mpanaroñe fiolàñe, fe mampiria rañetse te mamereñ’ indroe.
O que encobre a transgressão busca a amizade, mas o que renova a coisa, separa os maiores amigos.
10 Laleke ty itrofaha’ ty endake ami’ty mahihitse, ta ty lafa zato ami’ty dagola.
Mais profundamente entra a reprehensão no prudente, do que cem açoites no tolo.
11 Mipay fiodiañe avao ty mpiola, aa le hañitrifañe irake masiake.
Na verdade o rebelde não busca senão o mal, mas mensageiro cruel se enviará contra elle.
12 Hàmake hifanampe ami’ty lambon’ala nalàeñ-anake, te ami’ty dagola aman-kagegea’e.
Encontre-se com o homem a ursa roubada dos filhos; mas não o louco na sua estulticia.
13 Tsy ho po-hekoheko ty akiba’ ty mamereñe raty ami’ty soa.
Quanto áquelle que torna mal por bem, não se apartará o mal da sua casa.
14 Hoe mampipororoake rano ty fifotoram-pifandierañe, aa le apoho i lietsey tsy hiforehetse ho aly.
Como o que solta as aguas, é o principio da contenda, pelo que, antes que sejas envolto, deixa a porfia.
15 Songa tiva am’ Iehovà ty mañatò ty lo-tsereke naho ty mamàtse ty vantañe.
O que justifica ao impio, e condemna ao justo, ambos são abominaveis ao Senhor, tanto um como o outro.
16 Aia ty dagola te hinday drala an-taña’e hikaloa’e hihitse kanao tsy an-tro’e ao ty hilala.
De que serviria o preço na mão do tolo para comprar a sabedoria, visto que não tem entendimento?
17 Mikoko nainai’e ty rañetse, fe nasamake ho an-tsam-poheke ty rahalahy.
Em todo o tempo ama o amigo; e para a angustia nasce o irmão.
18 Miroe-rano ty manò-taña hiantofa’e ty songon-drañetse.
O homem falto d'entendimento dá a mão, ficando por fiador diante do seu companheiro.
19 Mpitea fiolàñe ty mpikoko lietse, vaho mikai-rotsake ty mandranjy lalambey abo.
O que ama a contenda ama a transgressão; o que alça a sua porta busca a ruina.
20 Tsy mahatrea hasoa ty mengok’ an-troke; vaho mihotrak’ an-kaloviloviañe ao ty aman-dela mamañahy.
O perverso de coração nunca achará o bem; e o que tem a lingua dobre virá a cair no mal
21 Ho aman’anahelo ty misamake ty minè; vaho tsy aman-kaehake ty rae’ i gegey.
O que gera a um tolo para a sua tristeza o faz; e o pae do insensato não se alegrará.
22 Aoly soa ty arofo mifale, fe mahamain-taolañe ty hafola-po.
O coração alegre serve de bom remedio, mas o espirito abatido virá a seccar os ossos.
23 Mandrambe vokañe boak’am-pisafoa ty lahiaga, hampikelokeloke ty lalam-bantañe.
O impio tomará o presente do seio, para perverter as veredas da justiça.
24 Añatrefa’ ty mahatsikarake ty hihitse, fe mihilohilo mb’añ’olo-tane añe ty maso’ i dagola.
No rosto do entendido se vê a sabedoria, porém os olhos do louco estão nas extremidades da terra.
25 Mañembetse an-drae ty hagegean’ana-dahy, vaho hafairañe amy nitoly azey.
O filho insensato é tristeza para seu pae, e amargura para a que o pariu.
26 Tsy mahasoa te liloveñe ty malio-tahiñe, naho ty andafañe roandriañe ty amy havañona’ey.
Não é bom tambem pôr pena ao justo, nem que firam os principes ao que obra justamente.
27 Malea fisaontsy ty mahilala, mahalie-troke t’indaty maharendreke.
Retem as suas palavras o que possue o conhecimento, e o homem d'entendimento é de precioso espirito.
28 Ndra i seretsey ro atao mahihitse naho mahafianjiñe, mbore atao hendre t’ie mahatan-tsoñy.
Até o tolo, quando se cala, será reputado por sabio; e o que cerrar os seus labios por entendido.

< Ohabolana 17 >