Ījaba 12

1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

Job antwoordde, en sprak:

2 Tas ir tiesa, jūs esat ļaudis un ar jums gudrība izmirs.

Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!

3 Man arīdzan ir sirds, tāpat kā jums, jūs man priekšā neesat, un kas tad to gudrību nezin?

Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?

4 Es pat savam tuvākam esmu par apsmieklu, es, kas Dievu piesaucis un no Viņa esmu paklausīts, par apsmieklu tas taisnais un sirdsskaidrais.

Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,

5 Kauns nelaimei pēc laimīga domām; tas gaida to, kam kāja slīd.

Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;

6 Postītāju dzīvokļiem labi klājās, un mierā paliek bezdievīgi un kam Dievs ir dūrē.

Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!

7 Un tiešām, vaicā jel lopiem, tie tev to mācīs, un putniem apakš debess, tie tev to stāstīs.

Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;

8 Jeb runā ar zemi, tā tev mācīs, un jūras zivis tev to izteiks.

Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.

9 Kas neatzīst pie visa tā, ka Tā Kunga roka to darījusi.

Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!

10 Viņa rokā ir visu dzīvo dvēsele un visu cilvēku miesu gars.

Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!

11 Vai auss nepārbauda vārdus, kā mute bauda barību?

Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;

12 Pie veciem ir gudrība un ilgs mūžs dod saprašanu.

Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?

13 Pie Viņa ir gudrība un spēks, Viņam ir padoms un prāts.

Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.

14 Redzi, Viņš nolauž, un neviens nevar uztaisīt. Viņš ko aizslēdz, un neviens nevar atvērt.

Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.

15 Redzi, kad Viņš ūdeņus satur, tad tie izsīkst, un kad Viņš tos laiž vaļā, tad tie zemi griež apkārt.

Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.

16 Pie Viņa ir spēks un pastāvība, Viņa priekšā ir, kas maldās un kas maldina.

Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;

17 Viņš ved padomu devējus par laupījumu, un tiesnešus Viņš dara par ģeķiem.

Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;

18 Ķēniņu saites Viņš sarauj un apjož pašiem gurnus ar saitēm.

De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.

19 Viņš ved cienīgus par laupījumu, un apgāž varenus.

De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;

20 Viņš atņem runātājiem valodu un noņem vecajiem prātu.

Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;

21 Viņš izlej negodu pār lieliem kungiem, un vareniem Viņš jostu raisa vaļā.

Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.

22 Viņš atklāj dziļumus tumsai, un nāves ēnu Viņš ved gaismā.

23 Viņš vairo ļaudis un tos izdeldē, Viņš ceļ spēkā tautas un tās izklīdina.

Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;

24 Viņš ļaužu virsniekiem virs zemes atņem sirdi un tos maldina tuksnesī, kur ceļa nav.

Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;

25 Tie grābsta tā kā tumsā, kur gaismas nav, un Viņš tiem liek maldīties kā piedzērušiem.

Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.