< Psalmorum 59 >

1 Psalmus, in finem, ne corrumpas, David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum eius, ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis Deus meus: et ab insurgentibus in me libera me.
Salmo “Mictão” de Davi, para o regente, conforme “Altachete”, quando Saul enviou pessoas para vigiarem sua casa e o matarem: Livra-me de meus inimigos, ó Deus meu; protege-me dos que se levantam contra mim.
2 Eripe me de operantibus iniquitatem: et de viris sanguinum salva me.
Livra-me dos que praticam perversidade, e salva-me dos homens sanguinários;
3 Quia ecce ceperunt animam meam: irruerunt in me fortes.
Porque eis que eles põem ciladas à minha alma; fortes se juntam contra mim; [ainda que] eu não tenha cometido transgressão nem pecado, ó SENHOR.
4 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum Domine: sine iniquitate cucurri, et direxi.
Eles correm sem [eu ter] culpa; desperta para me encontrar, e olha.
5 Exurge in occursum meum, et vide: et tu Domine Deus virtutum, Deus Israel, Intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus, qui operantur iniquitatem.
Tu, SENHOR, Deus dos exércitos, Deus de Israel, desperta para julgar a todas estas nações; não tenhas misericórdia de nenhum dos enganadores que praticam perversidade. (Selá)
6 Convertentur ad vesperam: et famem patientur ut canes, et circuibunt civitatem.
Eles voltam ao anoitecer, latem como cães, e rodeiam a cidade.
7 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
Eis que vomitam com as bocas deles, seus lábios [são como] espadas; porque [dizem]: Quem ouve?
8 Et tu Domine deridebis eos: ad nihilum deduces omnes gentes.
Porém tu, SENHOR, rirás deles; zombarás de todas as nações.
9 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia Deus susceptor meus es:
[Por causa] de sua força, eu te aguardarei; porque Deus é o meu refúgio.
10 Deus meus misericordia eius praeveniet me.
O Deus que tem bondade para comigo me antecederá; Deus me fará ver [o fim] dos meus inimigos.
11 Deus ostendit mihi super inimicos meos, ne occidas eos: nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua: et depone eos protector meus Domine:
Não os mates, para que meu povo não se esqueça; faze-os fugir de um lado para o outro pelo teu poder, e abate-os; ó Senhor, escudo nosso;
12 Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum: et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annunciabuntur
[Por causa do] pecado da boca deles [e da] palavra de seus lábios; e sejam presos em sua arrogância pelas maldições e pelas mentiras que contam.
13 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Iacob: et finium terrae.
Destrói [-os] em [tua] ira; destrói [-os] para que nunca mais existam; para que saibam que Deus governa em Jacó até os limites da terra. (Selá)
14 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
Eles voltam ao anoitecer, latem como cães, e rodeiam a cidade.
15 Ipsi dispergentur ad manducandum: si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
Andam de um lado para o outro por comida, e rosnam se não estiverem saciados.
16 Ego autem cantabo fortitudinem tuam: et exaltabo mane misericordiam tuam. Quia factus es susceptor meus, et refugium meum, in die tribulationis meae.
Mas eu cantarei [sobre] tua força; e pela manhã com alegria louvarei tua bondade; porque tu tens sido meu alto refúgio e abrigo no dia da minha angústia.
17 Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es: Deus meus misericordia mea.
Cantarei louvores a ti, [que és] minha força; porque Deus é o meu refúgio, ó Deus de bondade para comigo.

< Psalmorum 59 >