< Psalmorum 104 >

1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
내 영혼아 여호와를 송축하라 여호와 나의 하나님이여, 주는 심히 광대하시며 존귀와 권위를 입으셨나이다
2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
주께서 옷을 입음 같이 빛을 입으시며 하늘을 휘장 같이 치시며
3 qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
물에 자기 누각의 들보를 얹으시며 구름으로 자기 수레를 삼으시고 바람 날개로 다니시며
4 qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
바람으로 자기 사자를 삼으시며 화염으로 자기 사역자를 삼으시며
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
땅의 기초를 두사 영원히 요동치 않게 하셨나이다
6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
옷으로 덮음같이 땅을 바다로 덮으시매 물이 산들 위에 섰더니
7 Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
주의 견책을 인하여 도망하여 주의 우뢰 소리를 인하여 빨리 가서
8 Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
주의 정하신 처소에 이르렀고 산은 오르고 골짜기는 내려 갔나이다
9 Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
주께서 물의 경계를 정하여 넘치지 못하게 하시며 다시 돌아와 땅을 덮지 못하게 하셨나이다
10 Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
여호와께서 샘으로 골짜기에서 솟아나게 하시고 산 사이에 흐르게 하사
11 Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
들의 각 짐승에게 마시우시니 들나귀들도 해갈하며
12 Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
공중의 새들이 그 가에서 깃들이며 나무가지 사이에서 소리를 발하는도다
13 Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
저가 가축을 위한 풀과 사람의 소용을 위한 채소를 자라게 하시며 땅에서 식물이 나게 하시고
14 producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
사람의 마음을 기쁘게 하는 포도주와 사람의 얼굴을 윤택케 하는 기름과 사람의 마음을 힘있게 하는 양식을 주셨도다
15 et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
여호와의 나무가 우택에 흡족함이여 곧 그의 심으신 레바논 백향목이로다
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
새들이 그 속에 깃을 들임이여 학은 잣나무로 집을 삼는도다
17 illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
높은 산들은 산양을 위함이여 바위는 너구리의 피난처로다
18 Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
여호와께서 달로 절기를 정하심이여 해는 그 지는 것을 알도다
19 Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
주께서 흑암을 지어 밤이 되게 하시니 삼림의 모든 짐승이 기어 나오나이다
20 Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
젊은 사자가 그 잡을 것을 쫓아 부르짖으며 그 식물을 하나님께 구하다가
21 catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
해가 돋으면 물러가서 그 굴혈에 눕고
22 Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
사람은 나와서 노동하며 저녁까지 수고하는도다
23 Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
여호와여, 주의 하신 일이 어찌 그리 많은지요 주께서 지혜로 저희를 다 지으셨으니 주의 부요가 땅에 가득하니이다
24 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
저기 크고 넓은 바다가 있고 그 속에 동물 곧 대소 생물이 무수하니이다
25 Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
선척이 거기 다니며 주의 지으신 악어가 그 속에서 노나이다
26 Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
이것들이 다 주께서 때를 따라 식물 주시기를 바라나이다
27 Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
주께서 주신즉 저희가 취하며 주께서 손을 펴신즉 저희가 좋은 것으로 만족하다가
28 Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
주께서 낯을 숨기신즉 저희가 떨고 주께서 저희 호흡을 취하신즉 저희가 죽어 본 흙으로 돌아가나이다
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
주의 영을 보내어 저희를 창조하사 지면을 새롭게 하시나이다
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
여호와의 영광이 영원히 계속할지며 여호와는 자기 행사로 인하여 즐거워하실지로다
31 Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
저가 땅을 보신즉 땅이 진동하며 산들에 접촉하신즉 연기가 발하도다
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
나의 평생에 여호와께 노래하며 나의 생존한 동안 내 하나님을 찬양하리로다
33 Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
나의 묵상을 가상히 여기시기를 바라나니 나는 여호와로 인하여 즐거워하리로다
34 Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
죄인을 땅에서 소멸하시며 악인을 다시 있지 못하게 하실지로다 내 영혼이 여호와를 송축하라 할렐루야
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.

< Psalmorum 104 >