< Job 19 >

1 Respondens autem Job, dixit:
욥이 대답하여 가로되
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
너희가 내 마음을 번뇌케 하며 말로 꺾기를 어느 때까지 하겠느냐
3 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
너희가 열 번이나 나를 꾸짖고 나를 학대하고도 부끄러워 아니하는구나
4 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
내가 과연 허물이 있었다 할지라도 그 허물이 내게만 있는 것이니
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
너희가 참으로 나를 향하여 자긍하며 내게 수치될 행위가 있다고 증명하려면 하려니와
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
하나님이 나를 굴하게 하시고 자기 그물로 나를 에워싸신 줄은 알아야 할지니라
7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
내가 포학을 당한다고 부르짖으나 응답이 없고 간구할지라도 신원함이 없구나
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
그가 내 길을 막아 지나지 못하게 하시고 내 첩경에 흑암을 두셨으며
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
나의 영광을 벗기시며 나의 면류관을 머리에서 취하시고
10 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
사면으로 나를 헐으시니 나는 죽었구나 내 소망을 나무 뽑듯 뽑으시고
11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
나를 향하여 진노하시고 원수같이 보시는구나
12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
그 군대가 일제히 나아와서 길을 수축하고 나를 치며 내 장막을 둘러 진 쳤구나
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
나의 형제들로 나를 멀리 떠나게 하시니 나를 아는 모든 사람이 내게 외인이 되었구나
14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
내 친척은 나를 버리며 가까운 친구는 나를 잊었구나
15 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
내 집에 우거한 자와 내 계집종들은 나를 외인으로 여기니 내가 그들 앞에서 타국 사람이 되었구나
16 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
내가 내 종을 불러도 대답지 아니하니 내 입으로 그에게 청하여야 하겠구나
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
내 숨을 내 아내가 싫어하며 내 동포들도 혐의하는구나
18 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
어린 아이들이라도 나를 업신여기고 내가 일어나면 나를 조롱하는구나
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
나의 가까운 친구들이 나를 미워하며 나의 사랑하는 사람들이 돌이켜 나의 대적이 되었구나
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
내 피부와 살이 뼈에 붙었고 남은 것은 겨우 잇꺼풀 뿐이로구나
21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
나의 친구야 너희는 나를 불쌍히 여기라 나를 불쌍히 여기라 하나님의 손이 나를 치셨구나
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
너희가 어찌하여 하나님처럼 나를 핍박하느냐 내 살을 먹고도 부족하냐
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
나의 말이 곧 기록되었으면, 책에 씌어졌으면,
24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
철필과 연으로 영영히 돌에 새겨졌으면 좋겠노라
25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
내가 알기에는 나의 구속자가 살아 계시니 후일에 그가 땅 위에 서실 것이라
26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
나의 이 가죽, 이것이 썩은 후에 내가 육체 밖에서 하나님을 보리라
27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
내가 친히 그를 보리니 내 눈으로 그를 보기를 외인처럼 하지 않을 것이라 내 마음이 초급하구나
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
너희가 만일 이르기를 우리가 그를 어떻게 칠꼬 하며 또 이르기를 일의 뿌리가 그에게 있다 할진대
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.
너희는 칼을 두려워할지니라 분노는 칼의 형벌을 부르나니 너희가 심판이 있는 줄을 알게 되리라

< Job 19 >