< Psalmorum 69 >

1 In finem, pro iis, qui commutabuntur, David. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
Начальнику хора. На Шошанниме. Псалом Давида. Спаси меня, Боже, ибо воды дошли до души моей.
2 Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.
Я погряз в глубоком болоте, и не на чем стать; вошел во глубину вод, и быстрое течение их увлекает меня.
3 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
Я изнемог от вопля, засохла гортань моя, истомились глаза мои от ожидания Бога моего.
4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quæ non rapui, tunc exolvebam.
Ненавидящих меня без вины больше, нежели волос на голове моей; враги мои, преследующие меня несправедливо, усилились; чего я не отнимал, то должен отдать.
5 Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.
Боже! Ты знаешь безумие мое, и грехи мои не сокрыты от Тебя.
6 Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israel.
Да не постыдятся во мне все, надеющиеся на Тебя, Господи, Боже сил. Да не посрамятся во мне ищущие Тебя, Боже Израилев,
7 Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.
ибо ради Тебя несу я поношение, и бесчестием покрывают лице мое.
8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.
Чужим стал я для братьев моих и посторонним для сынов матери моей,
9 Quoniam zelus domus tuæ comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.
ибо ревность по доме Твоем снедает меня, и злословия злословящих Тебя падают на меня;
10 Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.
и плачу, постясь душею моею, и это ставят в поношение мне;
11 Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.
и возлагаю на себя вместо одежды вретище, и делаюсь для них притчею;
12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.
о мне толкуют сидящие у ворот, и поют в песнях пьющие вино.
13 Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiæ tuæ exaudi me, in veritate salutis tuæ:
А я с молитвою моею к Тебе, Господи; во время благоугодное, Боже, по великой благости Твоей услышь меня в истине спасения Твоего;
14 Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.
извлеки меня из тины, чтобы не погрязнуть мне; да избавлюсь от ненавидящих меня и от глубоких вод;
15 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.
да не увлечет меня стремление вод, да не поглотит меня пучина, да не затворит надо мною пропасть зева своего.
16 Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
Услышь меня, Господи, ибо блага милость Твоя; по множеству щедрот Твоих призри на меня;
17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.
не скрывай лица Твоего от раба Твоего, ибо я скорблю; скоро услышь меня;
18 Intende animæ meæ, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.
приблизься к душе моей, избавь ее; ради врагов моих спаси меня.
19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.
Ты знаешь поношение мое, стыд мой и посрамление мое: враги мои все пред Тобою.
20 In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.
Поношение сокрушило сердце мое, и я изнемог, ждал сострадания, но нет его, утешителей, но не нахожу.
21 Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.
И дали мне в пищу желчь, и в жажде моей напоили меня уксусом.
22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
Да будет трапеза их сетью им, и мирное пиршество их - западнею;
23 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.
да помрачатся глаза их, чтоб им не видеть, и чресла их расслабь навсегда;
24 Effunde super eos iram tuam: et furor iræ tuæ comprehendat eos.
излей на них ярость Твою, и пламень гнева Твоего да обымет их;
25 Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
жилище их да будет пусто, и в шатрах их да не будет живущих,
26 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
ибо, кого Ты поразил, они еще преследуют, и страдания уязвленных Тобою умножают.
27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.
Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не войдут они в правду Твою;
28 Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.
да изгладятся они из книги живых и с праведниками да не напишутся.
29 Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.
А я беден и страдаю; помощь Твоя, Боже, да восставит меня.
30 Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:
Я буду славить имя Бога моего в песни, буду превозносить Его в славословии,
31 Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.
и будет это благоугоднее Господу, нежели вол, нежели телец с рогами и с копытами.
32 Videant pauperes et lætentur: quærite Deum, et vivet anima vestra:
Увидят это страждущие и возрадуются. И оживет сердце ваше, ищущие Бога,
33 Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.
ибо Господь внемлет нищим и не пренебрегает узников Своих.
34 Laudent illum cæli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.
Да восхвалят Его небеса и земля, моря и все движущееся в них;
35 Quoniam Deus salvam faciet Sion: et ædificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.
ибо спасет Бог Сион, создаст города Иудины, и поселятся там и наследуют его,
36 Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.
и потомство рабов Его утвердится в нем, и любящие имя Его будут поселяться на нем.

< Psalmorum 69 >