< Job 14 >

1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
Человек, рожденный женою, краткодневен и пресыщен печалями:
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
как цветок, он выходит и опадает; убегает, как тень, и не останавливается.
3 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
И на него-то Ты отверзаешь очи Твои, и меня ведешь на суд с Тобою?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
Кто родится чистым от нечистого? Ни один.
5 Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui præteriri non poterunt.
Если дни ему определены, и число месяцев его у Тебя, если Ты положил ему предел, которого он не перейдет,
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
то уклонись от него: пусть он отдохнет, доколе не окончит, как наемник, дня своего.
7 Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
Для дерева есть надежда, что оно, если и будет срублено, снова оживет, и отрасли от него выходить не перестанут:
8 Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
если и устарел в земле корень его, и пень его замер в пыли,
9 Ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
но, лишь почуяло воду, оно дает отпрыски и пускает ветви, как бы вновь посаженное.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quæso est?
А человек умирает и распадается; отошел, и где он?
11 Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
Уходят воды из озера, и река иссякает и высыхает:
12 Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
так человек ляжет и не станет; до скончания неба он не пробудится и не воспрянет от сна своего.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
О, если бы Ты в преисподней сокрыл меня и укрывал меня, пока пройдет гнев Твой, положил мне срок и потом вспомнил обо мне! (Sheol h7585)
14 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
Когда умрет человек, то будет ли он опять жить? Во все дни определенного мне времени я ожидал бы, пока придет мне смена.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
Воззвал бы Ты, и я дал бы Тебе ответ, и Ты явил бы благоволение творению рук Твоих;
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
ибо тогда Ты исчислял бы шаги мои и не подстерегал бы греха моего;
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
в свитке было бы запечатано беззаконие мое, и Ты закрыл бы вину мою.
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
Но гора падая разрушается, и скала сходит с места своего;
19 Lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
вода стирает камни; разлив ее смывает земную пыль: так и надежду человека Ты уничтожаешь.
20 Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
Теснишь его до конца, и он уходит; изменяешь ему лице и отсылаешь его.
21 Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
В чести ли дети его - он не знает, унижены ли - он не замечает;
22 Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
но плоть его на нем болит, и душа его в нем страдает.

< Job 14 >