< Job 10 >

1 Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
Опротивела душе моей жизнь моя; предамся печали моей; буду говорить в горести души моей.
2 Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
Скажу Богу: не обвиняй меня; объяви мне, за что Ты со мною борешься?
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
Хорошо ли для Тебя, что Ты угнетаешь, что презираешь дело рук Твоих, а на совет нечестивых посылаешь свет?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
Разве у Тебя плотские очи, и Ты смотришь, как смотрит человек?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
Разве дни Твои, как дни человека, или лета Твои, как дни мужа,
6 Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
что Ты ищешь порока во мне и допытываешься греха во мне,
7 Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
хотя знаешь, что я не беззаконник, и что некому избавить меня от руки Твоей?
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
Твои руки трудились надо мною и образовали всего меня кругом, - и Ты губишь меня?
9 Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
Вспомни, что Ты, как глину, обделал меня, и в прах обращаешь меня?
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня,
11 Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
кожею и плотью одел меня, костями и жилами скрепил меня,
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
жизнь и милость даровал мне, и попечение Твое хранило дух мой?
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
Но и то скрывал Ты в сердце Своем, - знаю, что это было у Тебя,
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
что если я согрешу, Ты заметишь и не оставишь греха моего без наказания.
15 Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
Если я виновен, горе мне! если и прав, то не осмелюсь поднять головы моей. Я пресыщен унижением; взгляни на бедствие мое:
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
оно увеличивается. Ты гонишься за мною, как лев, и снова нападаешь на меня и чудным являешься во мне.
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
Выводишь новых свидетелей Твоих против меня; усиливаешь гнев Твой на меня; и беды, одни за другими, ополчаются против меня.
18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
И зачем Ты вывел меня из чрева? пусть бы я умер, когда еще ничей глаз не видел меня;
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
пусть бы я, как небывший, из чрева перенесен был во гроб!
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
Не малы ли дни мои? Оставь, отступи от меня, чтобы я немного ободрился,
21 Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
прежде нежели отойду, - и уже не возвращусь, - в страну тьмы и тени смертной,
22 Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
в страну мрака, каков есть мрак тени смертной, где нет устройства, где темно, как самая тьма.

< Job 10 >