< Psalmorum 65 >

1 In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. [Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.
Salmo di cantico di Davide, [dato] al Capo de' Musici O DIO, lode ti aspetta in Sion; E [quivi] ti saran pagati i voti.
2 Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet.
[O tu] ch'esaudisci i preghi, Ogni carne verrà a te.
3 Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.
Cose inique mi avevano sopraffatto; Ma tu purghi le nostre trasgressioni.
4 Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum,
Beato colui che tu avrai eletto, ed avrai fatto accostare [a te]. [Acciocchè] abiti ne' tuoi cortili! Noi saremo saziati de' beni della tua Casa, Delle cose sante del tuo Tempio.
5 mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.
O Dio della nostra salute, Confidanza di tutte le estremità le più lontane della terra e del mare, Rispondici, per la [tua] giustizia, [in] maniere tremende.
6 Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia;
Esso, colla sua potenza, ferma i monti; Egli è cinto di forza.
7 qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,
Egli acqueta il romor de' mari, lo strepito delle sue onde, E il tumulto de' popoli.
8 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis.
Onde quelli che abitano nella estremità [della terra] temono de' tuoi miracoli: Tu fai giubilare i luoghi, onde esce la mattina e la sera.
9 Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio ejus.
Tu visiti la terra, e l'abbeveri; Tu l'arricchisci grandemente; I ruscelli di Dio [son] pieni d'acqua; Tu apparecchi agli uomini il lor frumento, dopo che tu l'hai così preparata.
10 Rivos ejus inebria; multiplica genimina ejus: in stillicidiis ejus lætabitur germinans.
Tu adacqui le sue porche; tu pareggi i suoi solchi; Tu la stempri colle stille della tua pioggia; tu benedici i suoi germogli;
11 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.
Tu coroni de' tuoi beni l'annata; E le tue orbite stillano grasso.
12 Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.
Le mandrie del deserto stillano; E i colli son cinti di gioia.
13 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.]
Le pianure son rivestite di gregge, E le valli coperte di biade; Dànno voci di allegrezza, ed anche cantano.

< Psalmorum 65 >