< Psalmorum 107 >

1 Alleluja. [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.
CELEBRATE il Signore; perciocchè [egli è] buono. Perciocchè la sua benignità [dura] in eterno.
2 Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici, et de regionibus congregavit eos,
[Così] dicano quelli che sono stati riscattati dal Signore, I quali egli ha riscossi di distretta.
3 a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari.
E li ha raccolti da' [diversi] paesi, Dal Levante e dal Ponente; dal Settentrione e dal mare.
4 Erraverunt in solitudine, in inaquoso; viam civitatis habitaculi non invenerunt.
Essi andavano errando per deserti, per cammini di solitudine; Non trovavano città abitata.
5 Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit.
[Erano] affamati ed assetati; L'anima loro spasimava in loro.
6 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos;
Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha tratti fuor delle loro angosce;
7 et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis.
E li ha condotti per diritto cammino, Per andare in città abitata.
8 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.
Celebrino [adunque] appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini.
9 Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis.
Perciocchè egli ha saziata l'anima assetata, Ed ha empiuta di beni l'anima affamata.
10 Sedentes in tenebris et umbra mortis; vinctos in mendicitate et ferro.
[Così dicano] quelli che dimoravano in tenebre ed in ombra di morte, Prigioni, [ritenuti] in afflizione, e ne' ferri.
11 Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Altissimi irritaverunt.
Perciocchè erano stati ribelli alle parole del Signore, Ed avevano sprezzato il consiglio dell'Altissimo;
12 Et humiliatum est in laboribus cor eorum; infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret.
Onde egli aveva abbattuto il cuor loro con affanni, [Ed] erano caduti; e non [vi era] alcuno che [li] soccorresse.
13 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum liberavit eos.
Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha salvati dalle loro angosce;
14 Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis, et vincula eorum dirupit.
[E] li ha tratti fuor delle tenebre, e dell'ombra della morte; Ed ha rotti i lor legami.
15 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.
Celebrino [adunque] appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini.
16 Quia contrivit portas æreas, et vectes ferreos confregit.
Perciocchè egli ha rotte le porte di rame, Ed ha spezzate le sbarre di ferro.
17 Suscepit eos de via iniquitatis eorum; propter injustitias enim suas humiliati sunt.
[Così dicano] gli stolti, [ch]'erano afflitti per li lor misfatti, Ne' quali camminavano, e per le loro iniquità.
18 Omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis.
La cui anima abbominava ogni cibo; Ed erano giunti fino alle porte della morte.
19 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos.
Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha salvati dalle loro angosce.
20 Misit verbum suum, et sanavit eos, et eripuit eos de interitionibus eorum.
Egli ha mandata la sua parola, e li ha sanati, E liberati dalle lor malattie mortali.
21 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.
Celebrino [adunque] appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini.
22 Et sacrificent sacrificium laudis, et annuntient opera ejus in exsultatione.
E sacrifichino sacrificii di lode, E raccontino le sue opere con giubilo.
23 Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis:
[Così dicano] quelli che scendono nel mare sopra navi, Che fanno traffico su per le grandi acque.
24 ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo.
Essi veggono le opere del Signore, E le sue maraviglie nel profondo [mare].
25 Dixit, et stetit spiritus procellæ, et exaltati sunt fluctus ejus.
Perciocchè, alla sua parola, egli fa levare il vento di tempesta, Il quale alza le onde di esso.
26 Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos; anima eorum in malis tabescebat.
Salgono al cielo, [poi] scendono agli abissi; L'anima loro si strugge di male.
27 Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius, et omnis sapientia eorum devorata est.
Saltano, e traballano come un ebbro; E perdono tutto il lor senno.
28 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum eduxit eos.
Ma, gridando al Signore, mentre sono in distretta, Egli li trae fuor delle loro angosce.
29 Et statuit procellam ejus in auram, et siluerunt fluctus ejus.
Egli acqueta la tempesta, E le onde loro si fermano.
30 Et lætati sunt quia siluerunt; et deduxit eos in portum voluntatis eorum.
Ed essi si rallegrano che sono acquetate; Ed egli li conduce al porto da loro desiderato.
31 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.
Celebrino [adunque] appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini.
32 Et exaltent eum in ecclesia plebis, et in cathedra seniorum laudent eum.
Ed esaltinlo nella raunanza del popolo, E laudinlo nel concistoro degli anziani.
33 Posuit flumina in desertum, et exitus aquarum in sitim;
Egli riduce i fiumi in deserto, E le vene delle acque in luoghi aridi;
34 terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea.
La terra fertile in salsuggine, Per la malvagità de' suoi abitanti.
35 Posuit desertum in stagna aquarum, et terram sine aqua in exitus aquarum.
Egli riduce i deserti in guazzi d'acque. E la terra arida in vene d'acque;
36 Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis:
E fa quivi abitar gli affamati, I quali [vi] fondano città da abitare.
37 et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum nativitatis.
E seminano campi, e piantano vigne, Che producono rendita di frutto.
38 Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis; et jumenta eorum non minoravit.
Ed egli li benedice, e moltiplicano grandemente; Ed egli non iscema i lor bestiami.
39 Et pauci facti sunt et vexati sunt, a tribulatione malorum et dolore.
Poi vengono al meno, e sono abbassati Per distretta, [per] avversità, e [per] affanni.
40 Effusa est contemptio super principes: et errare fecit eos in invio, et non in via.
Egli spande lo sprezzo sopra i nobili, E li fa andare errando per luoghi deserti, [ove] non [vi è] via alcuna.
41 Et adjuvit pauperem de inopia, et posuit sicut oves familias.
E innalza il bisognoso dalla miseria, E fa che le famiglie [moltiplicano] a guisa di gregge.
42 Videbunt recti, et lætabuntur; et omnis iniquitas oppilabit os suum.
Gli [uomini] diritti, veggendo [queste cose], si rallegrano; Ma ogni iniquità si tura la bocca.
43 Quis sapiens, et custodiet hæc, et intelliget misericordias Domini?]
Chi [è] savio? osservi queste cose, E consideri le benignità del Signore.

< Psalmorum 107 >