< Psalmorum 105 >

1 Alleluja. [Confitemini Domino, et invocate nomen ejus; annuntiate inter gentes opera ejus.
CELEBRATE il Signore; predicate il suo Nome; Fate assapere i suoi fatti fra i popoli.
2 Cantate ei, et psallite ei; narrate omnia mirabilia ejus.
Cantategli, salmeggiategli, Ragionate di tutte le sue maraviglie.
3 Laudamini in nomine sancto ejus; lætetur cor quærentium Dominum.
Gloriatevi nel Nome della sua santità; Rallegrisi il cuor di coloro che cercano il Signore.
4 Quærite Dominum, et confirmamini; quærite faciem ejus semper.
Cercate il Signore, e la sua forza; Cercate del continuo la sua faccia.
5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit; prodigia ejus, et judicia oris ejus:
Ricordate le sue maraviglie ch'egli ha fatte; I suoi miracoli e i giudicii della sua bocca;
6 semen Abraham servi ejus; filii Jacob electi ejus.
[O voi], progenie d'Abrahamo, suo servitore; Figliuoli di Giacobbe, suoi eletti.
7 Ipse Dominus Deus noster; in universa terra judicia ejus.
Egli [è] il Signore Iddio nostro; I suoi giudicii [son] per tutta la terra.
8 Memor fuit in sæculum testamenti sui; verbi quod mandavit in mille generationes:
Egli si ricorda in eterno del suo patto, [E] in mille generazioni della parola [ch]'egli ha comandata;
9 quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac:
[Del suo patto], ch'egli fece con Abrahamo; E del suo giuramento, [ch'egli fece] ad Isacco;
10 et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum,
Il quale egli confermò a Giacobbe per istatuto, [E] ad Israele [per] patto eterno;
11 dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ:
Dicendo: Io ti darò il paese di Canaan, [Per] sorte della vostra eredità.
12 cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus.
Quantunque fosser ben poca gente, E forestieri in esso.
13 Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum.
E [mentre] essi andavano da una gente ad un'[altra], Da un regno ad un altro popolo,
14 Non reliquit hominem nocere eis: et corripuit pro eis reges.
Egli non permise che alcuno li oppressasse; Anzi gastigò eziandio dei re per amor loro,
15 Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari.
[E disse]: Non toccate i miei unti, E non fate alcun male a' miei profeti.
16 Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit.
Poi egli chiamò la fame sopra la terra; [E] ruppe tutto il sostegno del pane.
17 Misit ante eos virum: in servum venundatus est, Joseph.
Egli aveva mandato dinanzi a loro un uomo, [Cioè] Giuseppe, [che] fu venduto per servo;
18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus; ferrum pertransiit animam ejus:
I cui piedi furono serrati ne' ceppi; La cui persona fu messa ne' ferri.
19 donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum.
La parola del Signore lo tenne al cimento, Fino al tempo che venne ciò ch'egli aveva detto.
20 Misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum.
Allora il re mandò a farlo sciorre; Il dominator di popoli [mandò] a largheggiarlo.
21 Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ:
Egli lo costituì padrone sopra la sua casa, E rettore sopra tutto il suo stato;
22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret.
Per tenere a freno i suoi principi a suo senno; E per dare ammaestramento a' suoi anziani.
23 Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham.
Poi Israele entrò in Egitto; E Giacobbe dimorò come forestiere nel paese di Cam.
24 Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus.
E [Iddio] fece grandemente moltiplicare il suo popolo; E lo rendè più possente che i suoi nemici.
25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus.
Egli rivolse il cuor loro a odiare il suo popolo, A macchinar frode contro a' suoi servitori.
26 Misit Moysen servum suum; Aaron quem elegit ipsum.
Egli mandò Mosè, suo servitore; Ed Aaronne, il quale egli aveva eletto.
27 Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham.
Essi eseguirono fra loro i miracoli ch'egli aveva [loro] detti, E i suoi prodigi nella terra di Cam.
28 Misit tenebras, et obscuravit; et non exacerbavit sermones suos.
Egli mandò le tenebre, e fece oscurar [l'aria]; Ed essi non furono ribelli alle sue parole.
29 Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum.
Egli cangiò le acque loro in sangue, E fece morire il lor pesce.
30 Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum.
La terra loro produsse rane, [Ch'entrarono fin] nelle camere de' loro re.
31 Dixit, et venit cœnomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum.
Alla sua parola venne una mischia d'insetti, [E] pidocchi in tutte le lor contrade.
32 Posuit pluvias eorum grandinem: ignem comburentem in terra ipsorum.
Egli mutò le lor pioggie in gragnuola, E in fuoco divampante nel lor paese;
33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum.
E percosse le lor vigne, e i lor fichi; E fracassò gli alberi della lor contrada.
34 Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus:
Alla sua parola vennero locuste, E bruchi senza numero;
35 et comedit omne fœnum in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum.
Che rosero tutta l'erba nel lor paese, E mangiarono il frutto della lor terra.
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum.
Poi egli percosse ogni primogenito nel lor paese, Le primizie d'ogni lor forza.
37 Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus.
E condusse fuori Israele con oro e con argento; E non vi fu alcuno, fra le sue tribù, [che fosse] fiacco.
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos.
Gli Egizi si rallegrarono della lor partita; Perciocchè lo spavento di essi era caduto sopra loro.
39 Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem.
Egli distese la nuvola, per coverta; Ed [accese] un fuoco, per alluminar[li] di notte.
40 Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos.
Alla lor richiesta egli addusse delle quaglie, E li saziò del pane del cielo.
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ: abierunt in sicco flumina.
Egli aperse la roccia, e [ne] colarono acque; Rivi corsero per i luoghi aridi.
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum.
Perciocchè egli si ricordò della parola della sua santità, [Detta] ad Abrahamo, suo servitore;
43 Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia.
E trasse fuori il suo popolo con allegrezza, E i suoi eletti con giubilo;
44 Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt:
E diede loro i paesi delle genti; Ed essi possedettero le fatiche de' popoli;
45 ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant.]
Acciocchè osservassero i suoi statuti, E guardassero le sue leggi. Alleluia.

< Psalmorum 105 >