< Job 15 >

1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
ED Elifaz Temanita rispose e disse:
2 [Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
Deve un uomo savio pronunziare opinioni vane, Ed empiersi il ventre di vento orientale?
3 Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
Ed argomentar con parole inutili, E [con] ragionamenti onde non può trarre alcun vantaggio?
4 Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
Sì certo, tu annulli il timor [di Dio], Ed impedisci l'orazione [che deve farsi] davanti a lui.
5 Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
Perciocchè la tua bocca dimostra la tua iniquità, Poichè tu hai scelto il parlar de' frodolenti.
6 Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
La tua bocca ti condanna, e non io; E le tue labbra testificano contro a te.
7 Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
[Sei] tu il primiero uomo che sia nato [nel mondo?] O sei tu stato formato avanti i colli?
8 numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia?
Hai tu udito il segreto di Dio, E ne hai tu sottratta a te la sapienza?
9 Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
Che sai tu, che noi non sappiamo? [Che] intendi tu, che non sia appo noi?
10 Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui.
Fra noi [vi è] eziandio alcun canuto, alcun molto vecchio, Più attempato che tuo padre.
11 Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.
[Son] le consolazioni di Dio troppo poca cosa per te? Hai tu alcuna cosa riposta appo te?
12 Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos?
Perchè ti trasporta il cuor tuo? E perchè ammiccano gli occhi tuoi,
13 Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones?
Che tu rivolga il tuo soffio, E proferisca della tua bocca parole contro a Dio?
14 Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere?
Che cosa [è] l'uomo, ch'egli sia puro? E [che cosa è] chi [è] nato di donna, ch'egli sia giusto?
15 Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.
Ecco, egli non si fida ne' suoi santi, Ed i cieli non son puri nel suo cospetto;
16 Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
Quanto più abbominevole e puzzolente [È] l'uomo, che beve l'iniquità come acqua?
17 Ostendam tibi: audi me: quod vidi, narrabo tibi.
Io ti dichiarerò, ascoltami pure, E ti racconterò ciò che io ho veduto;
18 Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos:
Il che i savi hanno narrato, E non l'hanno celato, [avendolo ricevuto] da' padri loro;
19 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
A' quali soli la terra fu data, E per mezzo [i] cui [paesi] non passò mai straniero.
20 Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
L'empio è tormentato tutti i giorni della sua vita; Ed al violento è riposto un piccol numero d'anni.
21 Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
[Egli ha] negli orecchi un romor di spaventi; In tempo di pace il guastatore gli sopraggiunge.
22 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
Egli non si fida punto di potere uscir delle tenebre; Egli sta [sempre] in guato, aspettando la spada.
23 Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
Egli va tapinando per [cercar] dove [sia] del pane; Egli sa che ha in mano tutto presto il giorno delle tenebre.
24 Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui præparatur ad prælium.
Angoscia e tribolazione lo spaventano; Lo sopraffanno come un re apparecchiato alla battaglia.
25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
Perciocchè egli ha distesa la sua mano contro a Dio, E si è rinforzato contro all'Onnipotente;
26 Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
[E] gli è corso col collo [fermo], Co' suoi spessi e rilevati scudi;
27 Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet.
Perciocchè egli ha coperto il suo viso di grasso, Ed ha fatte delle pieghe sopra i suoi fianchi;
28 Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
Ed è abitato in città desolate, in case disabitate, Ch'erano preste ad [esser ridotte in] monti di ruine.
29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam.
Egli non arricchirà, e le sue facoltà non saranno stabili, E il suo colmo non si spanderà nella terra.
30 Non recedet de tenebris: ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
Egli non si dipartirà giammai dalle tenebre, La fiamma seccherà i suoi rampolli, Ed egli sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.
31 Non credet, frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
Non confidisi già nella vanità, [dalla quale è] sedotto; Perciocchè egli muterà stato, e sarà ridotto al niente.
32 Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent.
[Questo mutamento] si compierà fuor del suo tempo, E i suoi rami non verdeggeranno.
33 Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum.
Il suo agresto sarà rapito come quel d'una vigna, E le sue gemme saranno sbattute come quelle di un ulivo.
34 Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.
Perciocchè la raunanza de' profani [sarà] deserta, E il fuoco divorerà i tabernacoli di [quelli che prendon] presenti;
35 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus ejus præparat dolos.]
[I quali] concepiscono perversità, e partoriscono iniquità, E il cui ventre macchina fraude.

< Job 15 >