ヨブ 記 14
1 婦の産む人はその日少なくして艱難多し
Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
2 その來ること花のごとくにして散り 其馳ること影のごとくにして止まらず
Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
3 なんぢ是のごとき者に汝の目を啓きたまふや 汝われを汝の前にひきて審判したまふや
Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
4 誰か清き物を汚れたる物の中より出し得る物あらん 一人も無し
Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
5 その日既に定まり その月の數なんぢに由り 汝これが區域を立て越ざらしめたまふなれば
Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
6 是に目を離して安息を得させ 之をして傭人のその日を樂しむがごとくならしめたまへ
Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
7 それ木には望あり 假令砍るるとも復芽を出してその枝絶ず
Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
8 たとひ其根地の中に老い 幹土に枯るとも
Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
9 水の潤霑にあへば即ち芽をふき枝を出して若樹に異ならず
Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
10 然ど人は死れば消うす 人氣絶えなば安に在んや
Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
11 水は海に竭き河は涸てかわく
Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
12 是のごとく人も寢臥てまた興ず 天の盡るまで目覺ず睡眠を醒さざるなり
Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
14 人もし死ばまた生んや 我はわが征戰の諸日の間望みをりて我が變更の來るを待ん
Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
15 なんぢ我を呼びたまはん 而して我こたへん 汝かならず汝の手の作を顧みたまはん
Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
16 今なんぢは我に歩履を數へたまふ 我罪を汝うかがひたまはざらんや
Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
17 わが愆は凡て嚢の中に封じてあり汝わが罪を縫こめたまふ
Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
18 それ山も倒れて終に崩れ巖石も移りてその處を離る
Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
19 水は石を鑿ち 浪は地の塵を押流す 汝は人の望を斷たまふ
Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
20 なんぢは彼を永く攻なやまして去ゆかしめ 彼の面容の變らせて逐やりたまふ
Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
21 その子尊貴なるも彼は之を知ず 卑賤なるもまた之を曉らざるなり
Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
22 只己みづからその肉に痛苦を覺え己みづからその心に哀く而已
Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.
