詩篇 95

1 さあ、われらは主にむかって歌い、われらの救の岩にむかって喜ばしい声をあげよう。

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 われらは感謝をもって、み前に行き、主にむかい、さんびの歌をもって、喜ばしい声をあげよう。

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 主は大いなる神、すべての神にまさって大いなる王だからである。

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 地の深い所は主のみ手にあり、山々の頂もまた主のものである。

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 海は主のもの、主はこれを造られた。またそのみ手はかわいた地を造られた。

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 さあ、われらは拝み、ひれ伏し、われらの造り主、主のみ前にひざまずこう。

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 主はわれらの神であり、われらはその牧の民、そのみ手の羊である。どうか、あなたがたは、きょう、そのみ声を聞くように。

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 あなたがたは、メリバにいた時のように、また荒野のマッサにいた日のように、心をかたくなにしてはならない。

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 あの時、あなたがたの先祖たちはわたしのわざを見たにもかかわらず、わたしを試み、わたしをためした。

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 わたしは四十年の間、その代をきらって言った、「彼らは心の誤っている民であって、わたしの道を知らない」と。

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 それゆえ、わたしは憤って、彼らはわが安息に入ることができないと誓った。

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»