< Proverbi 12 >

1 Chi ama la correzione ama la scienza, ma chi odia la riprensione è uno stupido.
Qui diligit disciplinam, diligit scientiam: qui autem odit increpationes, insipiens est.
2 L’uomo buono ottiene il favore dell’Eterno, ma l’Eterno condanna l’uomo pien di malizia.
Qui bonus est, hauriet gratiam a Domino: qui autem confidit in cogitationibus suis, impie agit,
3 L’uomo non diventa stabile con l’empietà, ma la radice dei giusti non sarà mai smossa.
Non roborabitur homo ex impietate: et radix iustorum non commovebitur.
4 La donna virtuosa è la corona del marito, ma quella che fa vergogna gli è un tarlo nell’ossa.
Mulier diligens, corona est viro suo: et putredo in ossibus eius, quae confusione res dignas gerit.
5 I pensieri dei giusti sono equità, ma i disegni degli empi son frode.
Cogitationes iustorum iudicia: et consilia impiorum fraudulenta:
6 Le parole degli empi insidiano la vita, ma la bocca degli uomini retti procura liberazione.
Verba impiorum insidiantur sanguini: os iustorum liberabit eos.
7 Gli empi, una volta rovesciati, non sono più, ma la casa dei giusti rimane in piedi.
Verte impios, et non erunt: domus autem iustorum permanebit.
8 L’uomo è lodato in proporzione del suo senno, ma chi ha il cuore pervertito sarà sprezzato.
Doctrina sua noscitur vir: qui autem vanus et excors est, patebit contemptui.
9 E’ meglio essere in umile stato ed avere un servo, che fare il borioso e mancar di pane.
Melior est pauper et sufficiens sibi, quam gloriosus et indigens pane.
10 Il giusto ha cura della vita del suo bestiame, ma le viscere degli empi sono crudeli.
Novit iustus iumentorum suorum animas: viscera autem impiorum crudelia.
11 Chi coltiva la sua terra avrà pane da saziarsi, ma chi va dietro ai fannulloni e privo di senno.
Qui operatur terram suam, satiabitur panibus: qui autem sectatur otium, stultissimus est. Qui suavis est in vini morationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam.
12 L’empio agogna la preda de’ malvagi, ma la radice dei giusti porta il suo frutto.
Desiderium impii monumentum est pessimorum: radix autem iustorum proficiet.
13 Nel peccato delle labbra sta un’insidia funesta, ma il giusto uscirà dalla distretta.
Propter peccata labiorum ruina proximat malo: effugiet autem iustus de angustia.
14 Per il frutto della sua bocca l’uomo è saziato di beni, e ad ognuno è reso secondo l’opera delle sue mani.
De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et iuxta opera manuum suarum retribuetur ei.
15 La via dello stolto è diritta agli occhi suoi, ma chi ascolta i consigli è savio.
Via stulti recta in oculis eius: qui autem sapiens est, audit consilia.
16 Lo stolto lascia scorger subito il suo cruccio, ma chi dissimula un affronto è uomo accorto.
Fatuus statim indicat iram suam: qui autem dissimulat iniuriam, callidus est.
17 Chi dice la verità proclama ciò ch’è giusto, ma il falso testimonio parla con inganno.
Qui quod novit loquitur, iudex iustitiae est: qui autem mentitur, testis est fraudulentus.
18 C’è chi, parlando inconsultamente trafigge come spada, ma la lingua de’ savi reca guarigione.
Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiae: lingua autem sapientium sanitas est.
19 Il labbro veridico è stabile in perpetuo, ma la lingua bugiarda non dura che un istante.
Labium veritatis firmum erit in perpetuum: qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.
20 L’inganno è nel cuore di chi macchina il male, ma per chi nutre propositi di pace v’è gioia.
Dolus in corde cogitantium mala: qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.
21 Nessun male incoglie al giusto, ma gli empi son pieni di guai.
Non contristabit iustum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo.
22 Le labbra bugiarde sono un abominio per l’Eterno, ma quelli che agiscono con sincerità gli sono graditi.
Abominatio est Domino labia mendacia: qui autem fideliter agunt, placent ei.
23 L’uomo accorto nasconde quello che sa, ma il cuor degli stolti proclama la loro follia.
Homo versatus celat scientiam: et cor insipientium provocat stultitiam.
24 La mano dei diligenti dominerà, ma la pigra sarà tributaria.
Manus fortium dominabitur: quae autem remissa est, tributis serviet.
25 Il cordoglio ch’è nel cuore dell’uomo l’abbatte, ma la parola buona lo rallegra.
Moeror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono laetificabitur.
26 Il giusto indica la strada al suo compagno, ma la via degli empi li fa smarrire.
Qui negligit damnum propter amicum, iustus est: iter autem impiorum decipiet eos.
27 Il pigro non arrostisce la sua caccia, ma la solerzia è per l’uomo un tesoro prezioso.
Non inveniet fraudulentus lucrum: et substantia hominis erit auri pretium.
28 Nel sentiero della giustizia sta la vita, e nella via ch’essa traccia non v’è morte.
In semita iustitiae, vita: iter autem devium ducit ad mortem.

< Proverbi 12 >