Giobbe 17
1 Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
Ang aking espiritu ay naubos, at ang aking mga araw ay tapos na; handa na ang libingan para sa akin.
2 Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
Tunay nga na mayroong mangungutyang kasama ko; lagi ko dapat makita ang kanilang pagtatangka.
3 O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
Ibigay ngayon ang isang pangako, maging isang tagapanagot para sa akin sa iyong sarili; sino pa roon ang tutulong sa akin?
4 Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
Dahil sa iyo, O Diyos, iningatan mo ang kanilang mga puso na maunawaan ito; kaya, hindi mo sila maitatas nang higit sa akin.
5 Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
Siyang bumabatikos sa kaniyang mga kaibigan para sa isang gantimpala, sa mata ng kaniyang mga anak ay hindi magtatagumpay.
6 Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
Pero ginawa niya akong isang usap-usapan ng mga tao; dinuraan nila ang aking mukha.
7 L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
Malabo na rin ang aking mata dahil sa kalungkutan; payat na ang buong katawan ko gaya ng mga anino.
8 Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
Sinisindak nito ang mga matutuwid; ang inosente ay ginugulo ang kaniyang sarili laban sa taong hindi maka-diyos.
9 ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
Nag-iingat ang taong matuwid sa kaniyang landas; siyang may malinis na mga kamay ay lalakas nang lalakas.
10 Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
Pero para sa inyong lahat, halika ka ngayon; hindi ako makakakita ng matalinong tao sa kalagitnaan ninyo.
11 I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
Lumipas na ang mga araw ko, tapos na ang mga plano ko, kahit ang mga kahilingan ng aking puso.
12 e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
Ang mga taong ito, ang mga mangungutya, pinalitan ang gabi ng araw; ang liwanag, sinabi nila, malapit na sa kadiliman.
13 Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre, (Sheol h7585)
Nang tumingin ako sa sheol bilang aking tahanan; mula nang lumaganap ang aking higaan sa kadiliman; (Sheol h7585)
14 se ormai dico al sepolcro “tu sei mio padre” e ai vermi: “siete mia madre e mia sorella”,
mula nang sinabi ko sa hukay, 'ikaw ang aking ama,' at sa uod, 'ikaw ang aking ina o aking kapatid na babae,'
15 dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
nasaan na ngayon ang aking pag-asa?, dahil sa aking pag-asa, sinong makakakita ng anuman?
