Giobbe 16
1 Allora Giobbe rispose e disse:
А Јов одговори и рече:
2 “Di cose come codeste, ne ho udite tante! Siete tutti dei consolatori molesti!
Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
3 Non ci sarà egli una fine alle parole vane? Che cosa ti provoca a rispondere?
Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
4 Anch’io potrei parlare come voi, se voi foste al posto mio; potrei mettere assieme delle parole contro a voi e su di voi scrollare il capo;
И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
5 potrei farvi coraggio con la bocca; e il conforto delle mie labbra vi calmerebbe.
Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
6 Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; e se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?
Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
7 Ora, purtroppo, Dio m’ha ridotto senza forze, ha desolato tutta la mia casa;
А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
8 m’ha coperto di grinze e questo testimonia contro a me, la mia magrezza si leva ad accusarmi in faccia.
Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
9 La sua ira mi lacera, mi perseguita, digrigna i denti contro di me. Il mio nemico aguzza gli occhi su di me.
Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
10 Apron larga contro a me la bocca, mi percuoton per obbrobrio le guance, si metton tutt’insieme a darmi addosso.
Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
11 Iddio mi dà in balìa degli empi, mi getta in mano dei malvagi.
Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
12 Vivevo in pace, ed egli m’ha scosso con violenza, m’ha preso per la nuca, m’ha frantumato, m’ha posto per suo bersaglio.
Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
13 I suoi arcieri mi circondano, egli mi trafigge i reni senza pietà, sparge a terra il mio fiele.
Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
14 Apre sopra di me breccia su breccia, mi corre addosso come un guerriero.
Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
15 Mi son cucito un cilicio sulla pelle, ho prostrato la mia fronte nella polvere.
Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
16 Il mio viso è rosso di pianto, e sulle mie palpebre si stende l’ombra di morte.
Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
17 Eppure, le mie mani non commisero mai violenza, e la mia preghiera fu sempre pura.
Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
18 O terra, non coprire il mio sangue, e non vi sia luogo ove si fermi il mio grido!
Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
19 Già fin d’ora, ecco, il mio Testimonio è in cielo, il mio Garante è nei luoghi altissimi.
И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
20 Gli amici mi deridono, ma a Dio si volgon piangenti gli occhi miei;
Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
21 sostenga egli le ragioni dell’uomo presso Dio, le ragioni del figliuol d’uomo contro i suoi compagni!
О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
22 Poiché, pochi anni ancora, e me ne andrò per una via senza ritorno.
Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
