Giobbe 13

1 Ecco, l’occhio mio tutto questo l’ha veduto; l’orecchio mio l’ha udito e l’ha inteso.

Ето, све је то видело око моје, чуло ухо моје, и разумело.

2 Quel che sapete voi lo so pur io, non vi sono punto inferiore.

Шта ви знате, знам и ја, нисам гори од вас.

3 Ma io vorrei parlare con l’Onnipotente, avrei caro di ragionar con Dio;

Ипак бих говорио са Свемогућим, и рад сам с Богом правдати се.

4 giacché voi siete de’ fabbri di menzogne, siete tutti quanti de’ medici da nulla.

Јер ви измишљате лажи, сви сте залудни лекари.

5 Oh se serbaste il silenzio! esso vi conterebbe come sapienza.

О да бисте сасвим ћутали! Били бисте мудри.

6 Ascoltate, vi prego, quel che ho da rimproverarvi; state attenti alle ragioni delle mie labbra!

Чујте мој одговор, и слушајте разлоге уста мојих.

7 Volete dunque difendere Iddio parlando iniquamente? sostener la sua causa con parole di frode?

Треба ли да говорите за Бога неправду или превару да говорите за Њ?

8 Volete aver riguardo alla sua persona? e costituirvi gli avvocati di Dio?

Треба ли да Му гледате ко је? Треба ли да се препирете за Бога?

9 Sarà egli un bene per voi quando vi scruterà a fondo? credete ingannarlo come s’inganna un uomo?

Хоће ли бити добро кад вас стане испитивати? Хоћете ли Га преварити као што се вара човек?

10 Certo egli vi riprenderà severamente se nel vostro segreto avete dei riguardi personali.

Заиста ће вас карати, ако тајно узгледате ко је.

11 La maestà sua non vi farà sgomenti? Il suo terrore non piomberà su di voi?

Величанство Његово неће ли вас уплашити? И страх Његов неће ли вас спопасти?

12 I vostri detti memorandi son massime di cenere; i vostri baluardi son baluardi d’argilla.

Спомени су ваши као пепео, и ваше висине као гомиле блата.

13 Tacete! lasciatemi stare! voglio parlare io, e m’avvenga quello che può!

Ћутите и пустите ме да ја говорим, па нека ме снађе шта му драго.

14 Perché prenderei la mia carne coi denti? Metterò piuttosto la mia vita nelle mie mani.

Зашто бих кидао месо своје својим зубима и душу своју метао у своје руке?

15 Ecco, egli m’ucciderà; non spero più nulla; ma io difenderò in faccia a lui la mia condotta!

Гле, да ме и убије, опет ћу се уздати у Њ, али ћу бранити путеве своје пред Њим.

16 Anche questo servirà alla mia salvezza; poiché un empio non ardirebbe presentarsi a lui.

И Он ће ми бити спасење, јер лицемер неће изаћи преда Њ.

17 Ascoltate attentamente il mio discorso, porgete orecchio a quanto sto per dichiararvi.

Слушајте добро беседу моју, и нека вам уђе у уши шта ћу исказати.

18 Ecco, io ho disposto ogni cosa per la causa; so che sarò riconosciuto giusto.

Ево, спремио сам парбу своју, знам да ћу бити прав.

19 V’è qualcuno che voglia farmi opposizione? Se v’è io mi taccio e vo’ morire.

Ко ће се прети са мном? Да сад умукнем, издахнуо бих.

20 Ma, o Dio, concedimi solo due cose, e non mi nasconderò dal tuo cospetto:

Само двоје немој ми учинити, па се нећу крити од лица Твог.

21 ritirami d’addosso la tua mano, e fa’ che i tuoi terrori non mi spaventin più.

Уклони руку своју од мене, и страх Твој да ме не страши.

22 Poi interpellami, ed io risponderò; o parlerò io, e tu replicherai.

Потом зови ме, и ја ћу одговарати; или ја да говорим, а Ти ми одговарај.

23 Quante sono le mie iniquità, quanti i miei peccati? Fammi conoscere la mia trasgressione, il mio peccato!

Колико је безакоња и греха мојих? Покажи ми преступ мој и грех мој.

24 Perché nascondi il tuo volto, e mi tieni in conto di nemico?

Зашто скриваш лице своје и држиш ме за непријатеља свог?

25 Vuoi tu atterrire una foglia portata via dal vento? Vuoi tu perseguitare una pagliuzza inaridita?

Хоћеш ли скршити лист који носи ветар или ћеш гонити суву сламку,

26 tu che mi condanni a pene così amare, e mi fai espiare i falli della mia giovinezza,

Кад ми пишеш горчине, и дајеш ми у наследство грехе младости моје,

27 tu che metti i miei piedi nei ceppi, che spii tutti i miei movimenti, e tracci una linea intorno alla pianta de’ miei piedi?

И мећеш ноге моје у кладе, и пазиш на све стазе моје и идеш за мном устопце?

28 Intanto questo mio corpo si disfa come legno tarlato, come un abito roso dalle tignuole.

А он се распада као трулина, као хаљина коју једе мољац.